"ทะลึ่ง" เปรี้ยวหวานก้มหน้างุดเมื่ออีกคนพูดจาล่อเเหลมสุ่มเสี่ยงไปในทางอย่างว่า ชนกที่เอาคางเกยไหล่ของเธออยู่ได้เเต่ยกยิ้มพอใจที่ได้เเกล้งคนตัวเล็ก
"หิวยัง เดี๋ยวฉันโทรสั่งอาหารมาให้"
"ไม่ค่อยหิวค่ะ"
"กลัวอ้วนหรอ"
"เปล่าค่ะ ปกติเปรี้ยวไม่ค่อยทานข้าวเย็นอยู่เเล้ว ถ้าหิวจริงๆก็ทานเเค่นม"
"มิน่าล่ะตัวเล็กนิดเดียว เเต่ก็ดี เอวเล็กๆจับโยกถนัดมือดี" เปรี้ยวหวานชำเลืองมองคนด้านข้างพร้อมกับยกมือตีลงไปที่อกเขาเบาๆ
"พอเลยนะคะบอส พูดเข้าเรื่องอย่างว่าตลอดเลย ในหัวของบอสคิดเเต่เรื่องแบบนี้รึไงคะ" คนตัวเล็กว่าเเต่ก็แอบยกยิ้มเขินเขาจนชนกต้องลอบยิ้มตามก่อนจะหยอดคำหวานใส่เธออีกครั้ง
"เเต่ผู้หญิงที่ทำให้ฉันคิดเเต่เรื่องอย่างว่าก็เธอนะ" ว่าจบเขาก็พลิกตัวของร่างเล็กให้หันกลับมาหาตนก่อนจะกดจูบเบาๆลงที่ปากอวบอิ่ม เปรี้ยวหวานหลับตาพริ้มปล่อยให้อีกคนละเลงลิ้นตามอำเภอใจมิหนำซ้ำยังเปิดปากออกให้เขากวาดต้อนน้
