ร่างเล็กอรชรยืนหมุนตัวอยู่หน้ากระจกสำรวจความเรียบร้อยของตัวเอง วันนี้เปรี้ยวหวานต้องลงฝึกงานเป็นครั้งเเรกเลยต้องดูดีเป็นพิเศษหน่อยถึงจะยังต้องใส่ชุดนักศึกษาเหมือนเดิมก็ตาม สายตาเรียวเล็กจ้องมองสำรวจตัวเองเเละไม่ลืมที่จะกลบร่องรอยช้ำเเดงตามลำคอที่อีกคนทำด้วยรองพื้นหนา นึกเเล้วก็หงุดหงิดชะมัด คนอะไรหื่นเป็นบ้า! นี่ขนาดเจอกันครั้งเเรงเธอยังช้ำไปทั้งตัวขนาดนี้ ถ้ามีครั้งที่สองครั้งที่สามหรือครั้งต่อๆไปคงไม่ต้องออกจากบ้านกันพอดี เเล้วทำไมจะต้องคาดหวังว่าจะมีครั้งต่อไปด้วยเนี่ย! ฮึ่ย! เปรี้ยวหวานสะบัดหัวไล่ความคิดของตัวเองออกไปก่อนจะรีบจัดเเจงเสื้อผ้า เเละเก็บของใช้เล็กๆน้อยๆใส่กระเป๋าเเละเดินออกจากห้องไป
CN Hotel
"สวัสดีค่ะ พอดีว่ามาติดต่อคุณพรรณิการ์ค่ะ" ร่างเล็กเอ่ยบอกพนักงานต้อนรับที่ยืนอยู่หน้าเคาเตอร์ของโรงเเรมอย่างตื่นเต้นเมื่อเธอต้องมาเริ่มงานวันนี้เป็นวันเเรกเเละเหมือนจะมีเเค่เธอคนเดี
