บ้านชนก
" เปรี้ยวไม่เข้าไปได้ไหมคะ?" คนตัวเล็กเอ่ยปากถามเเฟนหนุ่มด้านข้างที่จอดรถอยู่ตรงประตูทางเข้าบ้านที่เธอมองเข้าไปเเล้วน่าจะเรียกว่าคฤหาสน์เสียมากกว่า
" ไม่เข้าไปเเล้วฉันจะพาเธอมาทำไม ฮึ? "
" ก็เปรี้ยวกลัวนี่นา~ "
"บอกเเล้วไง ฉันอยู่นี่ทั้งคนจะกลัวอะไร " มือใหญ่เอื้อมไปประคองเเก้มใสของเปรี้ยวหวานพร้อมกับลูบไล้อย่างเเผ่วเบาเพื่อปลอบเธอ " ไปกันเถอะ " ชนกเคลื่อนตัวออกจากรถทันทีเเต่คนตัวเล็กยังคงนั่งอยู่ที่เดิม ชนกมองเข้าไปในตัวรถก่อนจะเดินอ้อมไปเปิดประตูให้เธอเเล้วดึงเเขนเปรี้ยวหวานเบาๆให้เธอลงมา ปากเล็กคว่ำบูดเหมือนจะร้องไห้เเต่ก็ยอมหยัดกายออกจากรถมาหยุดยืนอยู่ข้างเขา ชนกยื่นกุญเเจรถให้คนขับรถของบ้านก่อนจะพาเปรี้ยวหวานเดินเข้าบ้านไป
หญิงเเก่เจ้าของบ้านที่ยังดูอ่อนเยาว์เเละมีราศีนั่งอยู่ในห้องรับเเขกจิบชารอลูกชายที่โทรมาบอกเขาล่วงหน้าว่าจะเข้ามาทานอาหารเย็นที่บ้าน
"สวัสดีครับคุณเเม
