เช้าวันต่อมา
ร่างกายเปลือยเปล่าที่ถูกปกคลุมด้วยผ้าห่มผืนหนาไหวติงเล็กน้อยพลางขมวดคิ้วเป็นปมเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่เป่ารดบนปลายจมูกรั้นเเละสัมผัสนุ่มหยุ่นที่บริเวณริมฝีปาก เปรี้ยวหวานค่อยๆปรือตาขึ้นก็พบกับใบหน้าคมคายที่ถอนจูบออกจากปากเล็กของตนพร้อมกับคลี่ยิ้มบางให้เธอ
"ขอโทษที่ปลุก" เปรี้ยวหวานจ้องหน้าเขากลับด้วยเเววตาที่ไร้ซึ่งความรู้สึกใดๆ ใบหน้าเรียบตึงยังคงเเสดงให้อีกคนเห็นเเม้ว่าเมื่อคืนที่ผ่านมาเขาทั้งสองจะร่วมรักกันโดยเต็มใจก็ตาม เปรี้ยวหวานหลบสายตาของเจ้านายเอี้ยวตัวไปคว้าสมาร์ทโฟนที่วางอยู่ตรงโต๊ะขนาดเล็กข้างหัวเตียงขึ้นมาดูเวลาก่อนจะเอ่ยบอกอีกคน
"สายเเล้วค่ะ ลุกไปทำงานได้ละ" มือเรียวที่ยังกำมือถือไว้อยู่ผลักไหล่ของชนกที่คร่อมตนอยู่ออกเเต่ก็ไร้ผลเมื่อเขาไม่ยอมขยับออกตามที่เปรี้ยวหวานต้องการ
"ไม่ต้องทำหรอก อาทิตย์นี้เธอยังไม่ได้หยุดเลยนะ ฉันก็จะหยุดเหมือนกัน" เขาว่าพลางยิ้มร่
