ชนกนั่งอยู่ที่โซฟาในโซนวีไอพีไม่ไกลจากตำแหน่งที่เปรี้ยวหวานนั่งมากนักเเทบจะติดกันเลยก็ว่าได้ เเค่มีที่กั้นโปร่งๆมาเเบ่งเขตของเเต่ละโต๊ะไว้เเต่ยังคงเห็นเเละมองทะลุถึงกันได้ เขายกเเก้วน้ำสีอำพันขึ้นดื่มถี่ยิบจนหมดไปหลายต่อหลายเเก้วด้วยอารมณ์ขุ่นมัว ที่คนตัวเล็กคอยเอาอกเอาใจผู้ชายคนอื่นทั้งมือไม้ของไอ้หมอนั่นก็คอยลูบวนตรงเอวคอดของเปรี้ยวหวาน เห็นเเล้วอยากจะเขวี้ยงเเก้วใส่หัวเเม่งจริงเลย ทีกลับเขาเเค่มองหน้าหรือคุยด้วยยังไม่อยากจะทำ ชนกได้เเค่คิดเเละอารมณ์เสียอยู่กับตัวเองเเละตายังคงจดจ้องไปที่คนทั้งสองอยู่เนืองๆ
"นี่คุณมาร์คช่วยเล่นละครหรืออยากจะเเต๊ะอั๋งเปรี้ยวจริงๆคะเนี่ย?" เปรี้ยวหวานสลับมองมือที่วนลูบอยู่ที่ช่วงเอวของตนพร้อมกับใบหน้าหล่อเหลาของคนด้านข้างที่ถือเเก้วเครื่องดื่มก่อนจะกระดกมันเข้าปากไปหนึ่งอึก
"ก็ทั้งสอง" เขาตอบพลางกระตุกยิ้มมุมปากเเละเอ่ยถามเปรี้ยวหวานด้วยใบหน้าจริงจังในปร
