คีตภัทรรู้สึกตัวตื่นเพราะร่างนุ่มนิ่มเบียดเข้ามาหาอย่างต้องการความอบอุ่นในตอนค่อนรุ่ง สายฝนข้างนอกยังคงโปรยปรายไม่ขาดเม็ดชายหนุ่มเหลือบมองนาฬิกาที่ผนังบอกเวลาตีสี่กว่าๆ ซึ่งยังเช้าเกินไปที่จะตื่น และเขาเองก็ยังไม่อยากห่างจากร่างบอบบางที่หลับสนิทอยู่กับอก คีตภัทรก้มลงมองคนที่หลับปุ๋ยเหมือนเด็กน้อยอย่างเอ็นดูและอดใจไม่ไหวจึงกดจมูกลงบนหน้าผากนูนเกลี้ยงเกลาแล้วลามมาที่แก้มหอมกรุ่นทั้งสองข้าง อมิตาขยับหน้าหนีเมื่อถูกรบกวนนิทรารมย์อันแสนสุข
“อื้อ หนูอิมจะนอน” อมิตาครางและโบกมือปัดป่ายอย่างต้องการไล่สิ่งรบกวนทำให้คีตภัทรอดขำไม่ได้ สุดท้ายความรู้สึกอยากแกล้งก็ทำให้ชายหนุ่มขโมยจุมพิตแก้มเนียนนั้นอีกหลายฟอดจนอมิตารู้สึกตัวตื่นเต็มตา
“คุณคีย์” หญิงสาวเรียกเขาอย่างตกใจเมื่อตื่นขึ้นมาพบว่าเขานอนกอดเธออยู่บนเตียงในห้องของเธอเอง แต่เมื่อได้สติทบทวนเหตุการณ์ต่างๆ จึงจำได้ว่าเมื่อคืนเกิดพายุฝนกระหน่ำท้อง
