หลังจากส่งอมิตากลับบ้านเรียบร้อยคีตภัทรก็ตรงกลับบ้านเพราะต้องการถามมารดาเรื่องที่เขาคาใจเมื่อตอนกลางวัน
“เอาล่ะครับคุณแม่ ผมว่าคุณแม่เล่ามาดีกว่าว่าคุณแม่ทำอะไรที่ผมไม่รู้” คีตภัทรถามและจ้องมารดาตาไม่กระพริบ
“มันก็แค่เรื่องบังเอิญน่ะลูก”
“แต่ผมว่าไม่ใช่นะครับ” คีตภัทรไม่ยอมให้มารดาปฏิเสธจนสุดท้ายคุณหญิงกีรติต้องยอมเล่าความจริงให้ลูกชายฟังทั้งหมด หลังฟังจบคีตภัทรนิ่งไปจนคุณหญิงกีรติใจคอไม่ดีเพราะคิดว่าลูกชายจะโกรธที่นางวางแผนให้เรื่องราวทุกอย่างเกิดขึ้นแต่ตรงกันข้ามเมื่อคีตภัทรโผเข้ากอดมารดาและกล่าวขอบคุณท่านที่ทำให้เรื่องทุกอย่างมันง่ายขึ้น
“นี่คีย์ไม่โกรธแม่หรอกเหรอ”
“ผมจะโกรธคุณแม่ทำไม่ล่ะครับ ผมต้องขอบคุณคุณแม่ด้วยซ้ำที่วางแผนชวนหนูอิมมาช่วยงานจนทำให้เรื่องราวทุกอย่างมันดำเนินมาถึงจุดนี้ ถ้าไม่มีเหตุการณ์นี้เกิดขึ้นแล้วจู่ๆ ผมไปขอหนูอิมเขาแต่งงานผมว่าหนูอิมคงได้ไล่ตะเพิดผมออกมาแน่ๆ
