ทั้งสองอยู่คุยเป็นเพื่อนอมิตาและทานของว่างที่ซื้อมาด้วยกันจนใกล้เวลาเข้างานจึงขอตัวกลับโดยมีอมิตาไปยืนส่งที่หน้าบ้าน
“หายไวๆ ล่ะ หนูอิมไม่อยู่ลูกค้าถามถึงกันใหญ่ โดยเฉพาะลูกค้าหนุ่มๆ ขนาดมาซื้อน้ำหอมให้แฟนแท้ๆ ยังมิวายถามถึงพนักงานขายคนสวยของเรา” ชลิดาบอกก่อนจะเดินไปขึ้นรถที่มีลิซ่าเป็นคนขับ
“ลิซ่าไปก่อนนะหนูอิม หายไวๆนะ หนูอิมไม่อยู่พวกเราเหงาจะแย่”
“จ้ะ ขับรถดีๆ ล่ะลิซ่า”
“บาย” อมิตายืนรอจนรถของเพื่อนสนิทแล่นหายไปจากสายตาจึงเดินเข้าบ้านสวนทางกับบุหงาที่แต่งตัวสวยออกจากบ้านไปด้วยท่าทางอารมณ์ดี อมิตาถอนหายใจและหันหลังเดินกลับเข้าบ้านแต่ก็ต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกที่หน้าประตูบ้าน
“หนูอิม เปิดประตูให้พี่หน่อย”
“พี่หวาน” อมิตาเรียกอย่างดีใจและรีบเดินไปเปิดประตูให้อีกฝ่าย
“พี่หวานทราบได้ยังไงคะว่าหนูอิมอยู่บ้าน” อมิตาถามอย่างสงสัยขณะเดินนำหวานหวานเจ้าของร้านซักรีดที่สนิทสนมกันดีไปย
