แด๊ดดี้สุดที่รัก
ตอน เผ็ด
ยามเช้ามืดเป็นเวลาที่สงบเงียบดียิ่งนัก แสงสลัวจากตะวันส่องลอดเข้ามาทางหน้าต่างตรงหน้าตั้งแต่ฟ้ายังไม่สาง
นกกระจิบกระจอกบินผ่านหน้าต่างกระจกที่เปิดไว้รับลม กระรอกสองสามตัวชะเง้อมองเข้ามาเจอใบหน้าสวย ก่อนพวกมันจะตกใจแว๊บหายไปบัดดล
แป๊ก! ๆ ๆ มือน้อยๆที่เรียวงามพิมพ์แล็ปท็อปเสียงระรัว เจ้าของใบหน้าสวยดูตั้งอกตั้งใจกับงาน ริมฝีปากชมพูเม้มบดกันเอง ดวงตากลมแป๋วจ้องเขม็ง
เป็นครั้งแรกที่สาวน้อยรับรู้ได้ถึงภาระที่หนักอึ้ง กิจการนับร้อยที่ต้องบริหารให้รอดด้วยวัยเพียงสิบแปด มิหนำซ้ำยังไม่จบปริญญาตรี
นั่นหมายถึงปากท้องของพนักงานเรือนพันตกอยู่กับวิสัยทัศน์และฝีมือของเธอ รับรู้เลยว่าการมีเงินทองมากเกินไปนั้นเป็นภาระจริงๆ
"ฮือ จะทันไปงานกับเค้าไหมนะ" สาวน้อยบ่นพึมพำ เหลียวหน้ามองขึ้นไปยังห้องนอนชั้นบนสุด
วันนี้เธอต้องไปงานฉลองครบรอบสิบปีของภัตตาคารอาหารที่ธาดาเปิดไว้มานา
