“สลึงเดียวก็อย่าหวัง!”
โรซี่ถอนใจ ไม่ได้เดือดเนื้อร้อนใจ เธอพูดเพียงสั้นๆ ว่า
“งั้นฉันคงต้องไปคุยกับคุณลุงแทน”
ปัง!
เสียงฝ่ามือหนาของดรณ์ตบโต๊ะดังสนั่น ตามติดมาด้วยเสียงคำรามต่ำ
“เธอกล้าเหรอ... แก้มหอม”
โรซี่ยิ้มเย็น
“ทำไมฉันจะไม่กล้าล่ะคะ ถ้าคุณไม่จ่าย งั้นให้พ่อคุณจ่ายแทนซะก็สิ้นเรื่อง”
“แก้มหอม!” เขาตวาดก้อง “เธอเก่งกล้ามากเกินไปแล้วนะ อย่าล้ำเส้นให้มันมากนัก ไม่ยังงั้นอย่าหาว่าฉันไม่เตือน”
คนฟังหัวเราะร่วนเสียงหวานเซ็กซี่
“คิดว่ามุกตื้นๆ แบบนี้ยังจะขู่ฉันได้อีกเหรอคะ เสียใจ! ฉัน-ไม่-กลัว-คุณ ถ้าคุณไม่จ่าย บางทีฉันคงต้องบอกเรื่องที่คุณลุงอยากรู้ว่าเมื่อห้าปีก่อนเกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้าง เผลอๆ ท่านอาจจะสงสารเห็นใจฉันมากขึ้นกว่าเดิม นอกจากจะช่วยทวงบ้านคืนให้แล้ว ยังจะทวงหุ้นให้ฉันด้วย”
“หน้าด้าน!” ดรณ์ลุกพรวด ถลึงตามองหล่อนราวกับจะให้ความคมกริบเสียบทะลวงร่างหล่อนไม่ยั้ง “ตอนนี้เธอ
