โรซี่ยืนกุมมืออย่างเรียบร้อย ทำหน้าสลด เหมือนเด็กนักเรียนที่พร้อมรับการลงโทษจากครูใหญ่จอมดุที่นั่งกดดันเธออยู่บนโซฟาสไตล์หลุยส์ตัวยาว ภายในโรงแรมที่พำนัก หลังเสร็จสิ้นงานเปิดตัวบริษัทของเขาอย่างสวยงาม
เขาขยับท่านั่งเป็นไขว้ห้างอย่างสบาย แล้วเอ่ยถาม
“มีอะไรจะแก้ตัวไหม”
โรซี่เม้มปากนิดๆ
“ไม่มีค่ะ นอกจากจะบอกว่าฉันสามารถหาเงินเข้าบริษัทเราได้หนึ่งร้อยล้าน”
แอนโทนี่ผุดยิ้มที่แทบไม่เห็นขึ้นบนใบหน้าเรียบเฉย นึกเอ็นดูในความเฉลียวฉลาดของเด็กสาวนัก ไม่ปฏิเสธความผิด แต่ยกความดีขึ้นมาหักล้างให้เขาใจอ่อน
แสบจริงๆ !
“คิดว่าวิธีนี้จะทำให้เธอรอดตัวจากความผิดได้ยังงั้นเหรอ” เขาเลิกคิ้วถาม
“เปล่าค่ะ ก็แค่...คุณอาอาจจะใจดี ลงโทษฉันในสถานเบา” เธอเอ่ยต่อรอง
แอนโทนี่อยากจะหลุดหัวเราะออกมาดังๆ ถ้าไม่ติดว่าเขายังต้องทำหน้าเข้มกำราบความดื้อของหล่อนอยู่ และยังมีเรื่องต้องถามหล่อนด้วย
“เล่าทุกอย่างมาให้ห
