“เธอคิดว่าฉันจะกล้านอนกับผู้หญิงที่ชอบยั่วผู้ชายไปทั่วแบบเธอรึไง”
“กล้าทำก็กล้ารับหน่อยสิคะ... ท่านประธานดรณ์”
“ทำไมฉันต้องรับในสิ่งที่ฉันไม่ได้ทำ ขอบอกให้รู้ว่าฉันขยะแขยงเธอเกินกว่าจะทำใจได้ ต่อให้หลับหูหลับตาหรือปิดไฟ ฉันก็ทำเธอไม่ลงหรอกนะ”
“คุณอยากจะแก้ตัวยังไงก็ได้ แต่ร่างกายของฉันมันไม่โกหก ฉันจะเอาเรื่องคุณให้ถึงที่สุด”
“ก็เอาสิ แต่เธอคงจะแพ้คดีอย่างหมดรูปเลยละ เพราะคนที่มันวางยาปลุกเซ็กส์ก็คือไอ้ยศกร ไม่ใช่ฉัน”
“คุณพูดว่าไงนะ” โรซี่ขมวดคิ้ว
นอกจากยศกรจะกล้าโปะยาเธอแล้ว แถมยังวางยาปลุกเซ็กส์เธออีกหรือนี่...
ไอ้คนทุเรศ!
โรซี่หน้าเปลี่ยนสีนิดๆ เพราะดันหลงเข้าใจผิดไปเต็มๆ อาการที่เกิดขึ้นและความรู้สึกที่เธอสัมผัสได้จนถึงตอนนี้ก็คือผลข้างเคียงของฤทธิ์ยาสินะ
ว่าแต่..
แล้วทำไมเธอถึงหายได้ล่ะ?
พวกยาอุบาทว์ประเภทนี้มีฤทธิ์ร้ายกาจ ใช่ว่าจะคลายกันได้ง่ายๆ ในเมื่อดรณ์ยืนยันว่าไม่ได้
