เกวลินรวบรวมความกล้า ผละออกห่าง ยกมือประคองใบหน้าสลักเสลาของเขาเอาไว้ แล้วค่อยๆ ยื่นหน้าเขามาใกล้ๆทีละนิด... จนริมฝีปากห่างกันแค่คืบ
“ผมยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
ดรณ์บอกหล่อนเสียงนุ่ม แล้วยกมือดันตัวหล่อนออกห่าง สร้างความงุนงงให้แก่เกวลินเป็นอย่างมาก แต่ก็ไม่กล้าแสดงท่าทีหงุดหงิด กลัวเขาจะไม่พอใจ ทำได้แค่เพียงเปลี่ยนเรื่อง
“เดี๋ยวเกวลงไปเตรียมอาหารเช้าให้คุณนะคะ เพิ่งมาถึงเหนื่อยๆ คุณคงหิวแล้ว”
หล่อนจำใจลุกขึ้นจากเตียง ทั้งที่อยากจะอ้อยอิ่งใช้เวลาอยู่กับเขาบนนี้ให้นานอีกสักพัก แต่ดูเหมือนดรณ์จะไม่คิดแบบเดียวกัน เขาดูเฉยชาอย่างไรบอกไม่ถูก
“เดี๋ยวผมตามลงไปนะ”
ชายหนุ่มลุกขึ้นยืน ประทับริมฝีปากลงกลางกระหม่อมแฟนสาวทีหนึ่ง รอจนหล่อนเดินหายไป รอยยิ้มจางๆ ก็แปรเปลี่ยนเป็นความมืดหม่นเย็นชา
เกวลินลงไปที่ห้องครัว สั่งให้แม่บ้านเตรียมอาหารเช้าและกำกับดูแลของสดจนแน่ใจว่าเรียบร้อย แล้วจึงขึ้นไปดูดรณ์อ
