สองปีต่อมา_
ท่ามกลางบรรยากาศเงียบสงบที่ท้ายไร่องุ่น ห่างไกลโรงงานผลิตไวน์ไม่ไกล ซึ่งตอนนี้ไม่มีคนพลุ่งพล่าน ผู้เป็นเจ้าของเลยพาครอบครัวมาเดินเล่น
"ขอถามอะไรหน่อยได้คะ" ดาริณทำเสียงออดอ้อนสามี ยามที่เขายอมให้วินเนอร์ในวัยสามขวบขี่หลัง ส่วนเธอเองอุ้มทารกน้อยเพศหญิงวัยไม่กี่เดือน
"ว่ามาสิ" กาเรลใช้มืออีกข้างคอยถือพัดเบาๆให้ลูกสาวอย่างโมนิกา ค่อนข้างขี้ร้อนและเอาแต่ใจ นิสัยเหมือนมารดาไม่มีผิด ราวกับถอดแบบกันมาหมดทุกอย่าง
"ทำไมตอนนั้นคุณถึงรู้ว่าฉันท้องล่ะ" มันเป็นความสงสัยในเมื่อมีแค่เธอเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้คนเดียว
หรือถ้าเขาไม่รู้แล้วไม่ตามกลับไป เธออาจจะไม่ได้มายืนเคียงข้างกันเช่นวันนี้
"คุณจำหมอที่ตรวจได้ไหม เป็นเพื่อนของผมเอง" ทั้งคู่เปลี่ยนสรรพนามใหม่เรียกกันจนคุ้นชิน ให้บอกความสัมพันธ์ของคนทั้งคู่ว่าดีขนาดไหน
"อ้าว...ไหนว่าจะเก็บไว้เป็นความลับไง?" ดวงตากลมเอียงมองสงสัย ยัง
