@ ช่วงค่ำ
หลังจากที่อธิบายเรื่องของกาเรลให้ซายน์และมารีนฟัง ทั้งสองก็ได้แต่นิ่งเพราะไม่รู้ถึงความสัมพันธ์ซับซ้อน ว่าในความรู้สึกของลูกสาวเป็นยังไงกันแน่
"หมอบอกให้พักผ่อนนี่หน่า แต่ใครมันจะหลับลง" ร่างอรชรในชุดนอนสายเดี่ยว ดีดตัวลุกนั่งแล้วเบี่ยงเท้าเล็กลงพื้น
พอเหลือบมองเห็นแสงดาวจากนอกหน้าต่าง เธอเลยเลือกจะเดินออกไปรับลมเย็น หากจะนอนดูหน้าจอโทรศัพท์มากเกินไป ก็เริ่มจะปวดตาพร่าเลือน
เคล้ง~ เป็นเสียงสิ่งของหล่นกระแทกพื้น ดังมาจากส่วนไหนสักที่ตรงหลังบ้าน
"ลืมขังหมากันไว้แน่เลยเนี้ย!!" กว่าเธอขอมารดาเลี้ยงสุนัขพันธุ์เล็กได้ แล้วนานนับวันถึงมีเวลาเล่นด้วย ที่เหลือเลยเป็นหน้าที่บอดี้การ์ด
พรึ่บ!
"คารอส!!!แกมาจากไหนอ่ะ แล้วเจ้านายแกล่ะ?" เจ้านกเหยี่ยวแสนรู้บินมาเกาะขอบระเบียง ด้วยความฉลาดมากใช้ส่วนศรีษะถูไถลำแขนขาว
"....." สัตว์มีปีกยังคงสนใจตรงแขนเรียว อย่างคุ้นเคยกลิ่นกายเจ้านา
