หลายวันผ่านมา_
"คุณชายจะกลับเลยไหมครับ" เสียงจากคิวลัสเอ่ยถาม ตอนที่กาเรลคุยธุระกับลูกค้าเสร็จ แล้วขับรถอยู่บนถนนช่วงจราจรคับคั่ง
"กลับเลย" ฝ่ามือหนายกนวดกุมขมับ เอนแผ่นหลังกว้างพิงเบาะรถ อาการเขาเหมือนคนอดพักผ่อนเป็นเวลานาน จนร่างกายซูบผอมดูไร้ราศี
"แล้วเรื่องที่ให้ไปสืบล่ะว่ายังไง?" พอนึกถึงคนในความคิดได้ น้ำเสียงเข้มรีบเอ่ยถาม
"คุณดาริณตกลงกับแพทย์รักษาให้เป็นความลับครับ ในข้อมูลเลยไม่ได้บันทึกเรื่องอื่นนอกจากจมน้ำครับ" นับว่าแปลกเหมือนหญิงสาวต้องการปกปิดอะไรไว้
"มีอะไรกันแน่" พอให้คิดถึงเรื่องดาริณ เขาก็ไม่เห็นมีสิ่งใดที่เธอต้องปิดบังเขาเลย ในเมื่อช่วงนั้นก็กินนอนพร้อมกับราวสามีภรรยาก็ไม่ปาน
"คุณชายไม่บินไปที่นู้นบ้างเหรอครับ"
"ยังอยากงานยุ่งอีกไหม" นัยน์ตาคมคู่สีฟ้าเข้มปรายมองผ่านกระจกหลัง กึ่งข่มขู่คนขับให้หยุดพูดต่อ
"ขอโทษครับ งั้นผมจะพาคุณชายกลับตอนนี้เลยนะครับ"
เอี๊
