“สวัสดีครับคุณอัญ… ”
กันย์กล่าวทักทายพร้อมรอยยิ้มหวานที่กระตุกหัวใจของผู้หญิงมานักต่อนัก
ในเวลาต่อมา…
ธันวาพาน้องชายเข้ามานั่งคุยกันในห้องทำงาน ตามประสาพี่น้องที่ไม่ได้เจอกันนาน
“คุณพ่อคุณแม่เป็นยังไงบ้าง… พี่คิดว่าอาทิตย์หน้าจะขึ้นไปเยี่ยม”
ธันวาถามเพราะรู้ว่าน้องชายเพิ่งลงมาจากบ้านที่เชียงใหม่ ตอนนี้ทั้งเจ้าสัวมาร์วินกับภารตีอาศัยอยู่ในบ้านหลังใหญ่เชิงดอยสุเทพ
หลังจากตัดสินใจวางมือจากงานบริหารที่เคยรับผิดชอบมานาน เมื่อเห็นว่าตอนนี้ธันวาสามารถบริหารจัดการทุกอย่างแทนได้เป็นอย่างดี
“คุณพ่อคุณแม่สบายดีครับ… ท่านบ่นคิดถึงพี่ธัน แล้วคุณแม่ยังแอบถามผมด้วยว่าเมื่อไรพี่ธันจะมีเมียสักที… คุณแม่อยากอุ้มหลาน… ”
“งั้นก็รออุ้มลูกของแกดีกว่า… ดูท่าแล้วแกน่าจะมีครอบครัวก่อนพี่… ได้ข่าวว่าสาวเยอะนี่นา”
“โถ… ก็คบๆ กันไป ผมยังไม่ได้คิดอะไรกับใครจริงจัง… ”
“แล้วโมนิก้าล่ะ… ยังติดต่อกันอยู่ไหม”
