PART2

1220 คำ

“น้องหนูงอนเลย ไอ้ไมล์ใช่ไหมที่ผิด ก็พี่ไม่รู้นี่นาว่าวันนี้น้องซินแปลกตาตรงไหนอะ” บีเบสท์หันมาถามแฟนสาว “เฮ้อ! เนี่ยแหละผู้ชาย ไปเถอะควีน ปล่อยพวกไม่รู้ถึงความพิเศษของรองเท้าส้นเข็มไป” เฌอปรางพ่นลมหายใจใส่แฟนหนุ่ม ก่อนจะคว้าข้อมือของควีนแล้วเดินตามเพื่อนสาวไปเช่นกัน “เอ้า! อะไรวะเนี่ย” บีเบสท์ได้แต่หันมองหน้าเพื่อนอย่างงง ๆ “มึงวันเดียวยังบอกไม่ชิน มึงดูคนสวยขาของกูแต่งทุกวันแถมวันนี้สั้นกว่าปกติไปสองเซ็นด้วย” องศาเอ่ยออกมาเสียงเครียด “มึงรู้ไซส์กระโปรงน้องควีนขนาดนั้นเลย?” บีเบสท์ได้แต่ขนลุกกับถ้อยคำของเพื่อนรัก “รู้ดิ กูแอบวัดหมดแล้ว เพราะกูจะแอบเอาที่ยาวกว่าเดิมไปเปลี่ยน ควีนจะได้ไม่โชว์ขาขาว ๆ ไปทั่วอีก” องศาว่า “ไอ้เหี้ย! นับถือใจมึงมากนะที่คิดแผนการชั่วได้ ไว้กูทำบ้าง รอน้องเฌอใส่สั้น ๆ ก่อน” บีเบสท์ยกนิ้วให้เพื่อน ทางด้านของพันไมล์ที่วิ่งตามยัยตัวเล็กขึ้นบันไดมาก็ได้แต่คว้าข้อมือเธอไว้ นั่นทำให้ซินตวัดสายตามามองชายหนุ่ม “บอกว่าไม่ต้องตามไง” เธอทำเสียงขุ่นใส่ “ก็แค่รองเท้าเอง เธอต้องงอนด้วย” “ช่างหนูเถอะ” เธอบอกปัดไปทั้งอย่างนั้น “เธอเป็นไร...จริงจังเหรอเนี่ย?” พันไมล์เริ่มจริงจังตามเธอแล้วนะ นี่มันปัญหาระดับชาติรึไง ยัยจิ๋วถึงทำหน้างอไม่เลิก “ใช่สิ! ต่อให้หนูใส่รองเท้าสูงสิบนิ้วก็คงไม่มีอะไรต่าง คงไม่สวยเหมือนคนอื่น ทำไมล่ะ! คนแบบหนูมันใส่รองเท้าส้นเข็มไม่ได้รึไง ตลกมากเหรอ” เธอย้อนถามไม่รู้ทำไมถึงหงุดหงิดได้มากขนาดนี้ เธอก็อยากแต่งตัวสวย ๆ ดูเป็นสาวที่มีความมั่นใจแบบควีนบ้าง มันผิดรึไง “เฮ้! นี่จริงจังสินะ” พันไมล์เห็นว่าดวงตากลมโตของเธอมันเริ่มรื้นไปด้วยม่านน้ำตา เขาจึงรั้งข้อมือเล็กให้เดินหลบไปที่ประตูหนีไฟ “พี่ไม่ได้พูดว่าเธอไม่สวย ทำไมต้องงอแงด้วย” พอมาอยู่ตามลำพังชายหนุ่มจึงเอ่ยปลอบ “ก็พี่เอาแต่ขำ นิสัยไม่ดีจริง ๆ” เธอพึมพำ ไม่ยอมสบตากันเลย “ให้ตายดิ...ที่จริงถึงเธอไม่ใส่รองเท้าส้นสูงเธอก็น่ารักอยู่แล้ว เธอจะสวยเพิ่มอีกทำไม แค่นี้พี่ยังรักเธอไม่พอรึไง” คนที่โน้มหน้าลงมากระซิบถาม ทำให้ซินเงยหน้าขึ้นมองสบตาเขา จู่ ๆ ก็พูดอะไรให้ใจเต้นแรงขึ้นมา แบบนี้เธอก็หายงอนพอดีสิ “พี่...พูดอะไรนะ...อื้อ!” ไม่รู้เลยว่าจะตอบเขายังไง และเธอไม่มีโอกาสได้ตอบเสียด้วย เมื่อกลีบปากอุ่นของเขาแนบลงมาที่กลีบปากเธอ “จุ๊บ! อืม...เธอไม่ต้องไปคิดมาก ต่อให้เธอไม่ใส่อะไรพี่ก็รักเธอ” น้ำเสียงห้าวกระซิบย้ำ “เดี๋ยวนะ! ทำไมฟังแปลก ๆ จัง” ซินได้แต่ยกมือขึ้นกันปากของคนที่กำลังจะจูบเธออีก เมื่อกี้เขาพูดว่าอะไรนะ “บอกว่ายังไงพี่ก็รักเธอไง” พันไมล์ว่า แล้วกระตุกยิ้มน้อย “ชิส์! ตัดคำเหรอ อย่ามาเจ้าเล่ห์แต่เช้า” เธอดุเขา ทำให้พันไมล์ไหวไหล่ใส่ ก่อนจะเชยปลายคางเธอขึ้นมา แล้วแนบจูบลงบนกลีบปากเล็ก ขยับบดคลึงมันอย่างคนที่กำลังเรียกร้องบางอย่างจากเธอ “อ่าส์...อืม...อ๊ะ! อื้อ...พี่...พี่ไมล์หยุดเลยนะ” ยิ่งโดนเขาจูบมากเท่าไหร่ ร่างกายก็ยิ่งรับรู้ถึงมืออุ่นที่เลื่อนลูบเข้ามาใต้กระโปรงเธอมากขึ้นเท่านั้น นี่มันมือหรือหนวดปลาหมึกไม่ทราบ “จุ๊บ! เธอเอามือออกดิ” เสียงพร่ากระซิบอ้อน เมื่อมือเล็ก ๆ ของเธอพยายามจับมือเขาไว้ “ไม่เอา พี่หยุดเลย หนูจะไปที่ห้องแล้ว” ขืนเธอปล่อยไป เขาได้เลื้อยมือเข้ามาใต้แพนตี้เธอพอดี “ให้จูบจนแข็งแล้วจะชิ่งรึไง ทำไมเธอเป็นเด็กไม่ดีแต่เช้า” พันไมล์ว่าคล้ายตำหนิ แต่นั่นมันใช่เรื่องรึไง เธอจูบเขาก่อนเหรอก็ไม่นะ “เดี๋ยวทุบเลยนะ! เอามือออกไป ถ้าพูดไม่ฟังคืนนี้หนูจะไปนอนกับเมล” ซินส่งเสียงขู่จริงจัง ทำให้พันไมล์หรี่สายตามองหน้าเธอ ยัยจิ๋วชักเอาใหญ่แล้วนะ เขาเป็นว่าที่สามีตามกฎหมายของเธอนะเว้ย “เก่งนี่! เดี๋ยวนี้เธอขู่แบบนี้ใช่ไหม” พันไมล์ได้แต่คันเขี้ยวอยากจับยัยตัวเล็กขย้ำ แต่ก็กลัวว่าเธอจะไปนอนกับน้องสาวเขาจริง ๆ “คนอย่างหนูไม่ขู่นะ ไม่เชื่อก็ลองทำดู” ซินยกแขนขึ้นกอดอกแล้วเชิดหน้าใส่ ทำให้พันไมล์หรี่สายตามองเธอ “ยัยจิ๋ว...” ชายหนุ่มพึมพำ ก่อนจะตวัดท่อนแขนมารั้งเอวเธอให้ขยับมาแนบชิดกันจนส่วนนั้นที่กำลังดุนดันผืนผ้ากางเกงมันเสียดสีกับขาอ่อนเธอ นั่นทำให้ซินเบิกตาโต “พี่ไมล์อย่ามาทำตัวน่าเกลียดนะ ปล่อยหนู!” เธอดิ้นขลุกขลัก ในขณะที่อีกฝ่ายบดเบียดร่างกำยำเข้าใส่ ทำให้ใบหน้าอ่อนใสแดงซ่าน “มันแข็งจริง ๆ นะ” เขาบอกย้ำ แล้วก้มหน้าลงมาคลอเคลีย ทำให้ซินตัดสินใจคว้าเส้นผมสีแดงเพลิงนั้นไว้แล้วทึ้งอย่างแรง “โอ๊ย ๆ มันเจ็บนะ เธอแม่งชอบใช้กำลัง จะเอาแบบนี้ใช่ไหม!” พันไมล์ร้องเสียงหลง ก่อนจะดันร่างเล็กไปชิดกับผนังตามด้วยตัวเขาที่เข้าบดเบียดร่างเธอจนอกอวบเสียดสีกับแผงอกกำยำ “พี่ไมล์! พี่ไมล์หยุดนะ อ๊ะ!” ซินที่มือหนึ่งทึ้งเส้นผม อีกมือพยายามดันหน้าผู้ชายบ้ากามที่พยายามจะซุกจูบเธอ บอกตรง ๆ ว่าการสู้รบกับพันไมล์มันเหนื่อยมากจริง ๆ “ยัยจิ๋ว...” พันไมล์พึมพำ สายตาของเขาที่จ้องมามันมุ่งร้ายมาก “ถ้าพี่ทำ หนูโกรธจริง ๆ ด้วย” เธอยื่นคำขาด ที่นี่เป็นมหา’ลัยจะมาทำเรื่องไม่ดีได้ยังไง “เธอจะให้พี่เดินเป้าตุงขึ้นห้องรึไง” เขาย้อนถาม ทำคนฟังหน้าร้อนฉ่า เชื่อเขาเลยจริง ๆ “แล้ว...แล้วจะทำยังไง” สาวน้อยได้แต่ถามกลับ “สิบนาที” พันไมล์ว่า ทำให้เจ้าของร่างเล็กเงยหน้าขึ้นมองคนพูด “คืออะไรคะ?” “พี่ขอซอยเธอสิบนาทีพอ” เขาบอกย้ำ ทำให้ซินกระทืบส้นรองเท้าแหลม ๆ ใส่หลังเท้าอีกฝ่ายอย่างจัง ปึก! “โอ๊ย...ยัยจิ๋ว เฮ้ย! กลับมาเลยนะ อ่าส์! รองเท้าบ้าอะไรวะเจ็บฉิบหาย” พันไมล์ได้แต่ร้องเรียกคนที่พลิ้วตัวหนีเขาไปได้ คอยดู! กลับไปเย็นนี้พ่อจะเผารองเท้าเวรนั่นให้เกลี้ยงเลย

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more