PART4
1069 คำ
“พวกมึงกินเลย กูว่ายัยจิ๋วน่าจะยังไม่เอาหนังสือไปคืนห้องสมุดว่ะ เดี๋ยวกูไปส่งก่อน” พันไมล์เอ่ยขึ้นกลางวง ทำเอาทุกคนถึงกับมองหน้าไอ้ตัวดี นี่มันจะไปห้องสมุดทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้กินข้าวเนี่ยนะ
“หนังสืออะ...” ซินได้ยินอย่างนั้นก็ถึงกับงงในงง นี่เขาพูดเรื่องอะไรเนี่ย เธอไปยืมหนังสือมาตอนไหนอะ
“ไปเถอะ! พี่ไปส่งเธอเอง” พันไมล์ไม่ยอมให้เธอได้พูดอะไรต่อ ก็จัดการรั้งต้นแขนเล็กของสาวน้อยให้ลุกเดินไปด้วยกัน
“ควีนแล้วพวกเราล่ะ นี่ยัยตัวเล็กไปยืมหนังสือมาเหรอ ตอนไหนอะ เอ๊ะ! หรือเรามีหนังสือที่ยังไม่คืนห้องสมุดกัน ทำไมเฌอจำไม่ได้ล่ะเนี่ย” เฌอปรางเองก็เหวอ ๆ เช่นกัน เพราะจำได้ว่าล่าสุดพวกเธอเอาหนังสือไปคืนแล้วนี่นา หรือซินยังมีเล่มที่ไม่คืนอยู่งั้นเหรอ
“สาว ๆ นั่นเฮียไมล์ไปไหนอะ คนอุตส่าห์เอาขนมมาฝาก” ส้มใสและซันที่เดินหิ้วถุงขนมมาหาพวกพันไมล์ได้แต่เอ่ยถามอย่างสงสัย
“บอกว่าจะพาซินไปห้องสมุดน่ะฮะ” ยูตอบให้
“แหม! รักการอ่านขึ้นมาเชียว ห้องสมุดปิดปรับปรุงสองวันเหอะ” ส้มใสว่า ทำให้สีฝุ่นเงยหน้าขึ้นมาจากจานข้าวทีเดียว
“อ้าว! เฮียกูปล่อยไก่ซะงั้น”
“กูว่าวันนี้เฮียไมล์ดูหงุดหงิดงุ่นเ****นอะ” นำทัพกระซิบกับเพื่อน ทำให้เฌอปรางและควีนต่างพยายามเงี่ยหูฟังในสิ่งที่พวกรุ่นพี่หนุ่มกระซิบกระซาบกันไปมา นี่พวกเขากำลังคุยอะไรกัน
“พี่องศา พี่นำทัพพูดอะไรกันเหรอคะ” สาวสวยสะกิดแขนแฟนหนุ่ม ทำให้องศาอยากจะตบกะโหลกไอ้พวกนี้จริง ๆ
“ไม่มีอะไรหรอก พวกมันก็คงคุยไปเรื่อย อืม...พี่กินอิ่มแล้ว เราไปเดินเล่นกันไหม แล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งที่คณะ” องศาหาเรื่องพาแฟนสาวไปอยู่กันตามลำพังบ้าง นั่นทำให้บีเบสท์ได้ทีปลีกตัวเช่นกัน
“น้องเฌอขา เมื่อเช้าพี่เบสท์เห็นที่หน้ามอมีรถขายวาฟเฟิลนมสดมาจอดขายด้วย คนต่อแถวยาวมากท่าทางจะอร่อย เราไปซื้อกันไหม”
“จริงเหรอคะ ทำไมเฌอไม่เห็นนะ พี่เบสท์จะพาเฌอไปเหรอ ตอนนี้เลยไหม เฌออยากกินอยู่พอดี” เฌอปรางเจ้าแม่ขนม พอได้ยินว่ามีวาฟเฟิลนมสดมาขายก็หูผึ่งทันที
“พี่เบสท์ต้องพาไปอยู่แล้ว งั้นเดี๋ยวกูพาน้องเฌอไปซื้อขนมก่อน ถ้าไงเดี๋ยวซื้อมาเผื่อ” บีเบสท์ว่า แล้วเดินจูงมือสาวน้อยจากไป
“เอ้า! ดูเฮียเบสท์มันทำตัวสิ” ส้มใสบ่นอุบ ขนมที่เธอหิ้วมานี่ล่ะ ยังไม่ทันได้พรีเซนต์เลยนะ
“เฮีย ๆ ไม่อยู่ เพื่อนกินให้เองไม่ต้องกลัวว่าขนมจะไม่มีใครกิน” เตย์เอ่ยพลางดึงถุงขนมไปจากมือส้มใส
“นิสัยอีเตย์!” ส้มใสทำเสียงดุ
“ไอ้ทัพไอ้ยูพวกมึงแกะแดกเลย” เตย์ไม่สนใจส้มใส จัดแจงแกะขนมกินกันอย่างหน้าตาเฉย
“ร้านนี้ผมเห็นกำลังดังในโซเชียลเลยนี่ฮะ” ยูเอ่ย พลางแกะขนมกินไปด้วย ก่องจะส่งอีกชิ้นให้สีฝุ่น
“มึงแดกเลย กูเคยกินแล้ว” สีฝุ่นพึมพำ
“อีฝุ่นมึงไปกินตอนไหน นี่กว่ากูจะไปต่อแถวซื้อมาได้นะ”
“ก็...” สีฝุ่นที่เพิ่งนึกได้ว่าเท็ดเป็นคนซื้อมาฝากก็ถึงกับอ้ำอึ้ง
“ทรงนี้กูว่าหนุ่มฝั่งตะวันตกซื้อให้แดกชัวร์” เตย์ว่าราวรู้ทัน
“อุ้ย! เพื่อนฝุ่น...นี่มึงเปลี่ยนใจไปมีผัวแล้วจริงดิ เพื่อนจ๋ามึงมันเริ่ด!” ส้มใสที่พอจะรู้เรื่องราวของเพื่อน ๆ มาไม่น้อยก็ถึงกับปรี่มานั่งลงข้างสีฝุ่น ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“ไอ้เฮีย...เอาอีส้มไปไกล ๆ ที ตั้งแต่แต่งหญิงแล้วมีแต่คนชมว่าสวย แม่งดูระริกระรี้ฉิบหาย” สีฝุ่นผลักหัวเพื่อนให้ถอยห่าง
“โอ้ย! ก็คนสวยไหมล่ะ อิจกูเหรอ แน่จริงก็แต่งหญิงแข่งกับกูสิ” ส้มใสท้าทาย ทำให้ยูยกยิ้มอย่างชอบใจ
“ถ้าแต่งขึ้นมาจริง ๆ เฮียฝุ่นอาจจะสวยกว่าก็ได้นะฮะ”
“พี่ซัน...ยูพูดจาไม่น่ารักกับเค้าเลย ไปเข้าข้างอีฝุ่นเฉยเลยอะ”
ว่าแล้วส้มใสก็งอนเจ้าลูกหมาของกลุ่ม แล้วลุกขึ้นเดินไปกอดแขนซันอย่างคนต้องการผู้ชายเอาใจ
“หนูสวยที่สุดแล้ว ยูมันพูดเล่นแหละ” ซันว่า พลางส่งสายตาให้ยูแก้ตัวให้หน่อย เพราะเขาไม่อยากให้ส้มใสอารมณ์เสีย
“ผมหยอกฮะ เฮียฝุ่นไม่แต่งหญิงหรอก พี่ส้มสวยสุดแล้ว”
“เนี่ย...ไอ้ต้าวของเค้า มาให้พี่สาวหอมที ม๊วฟ ๆ” ส้มใสทำท่าจะปรี่ไปหารุ่นน้องหนุ่มที่เผยยิ้มบาง ๆ ออกมา
“ถ้าหอม...มึงโดนนะส้ม!” น้ำเสียงเย็นเยียบของซันทำส้มใสเลี้ยวหัวกลับมาแทบไม่ทัน ไอ้เฮียมันมาโหดเฉยเลย
“เค้าพูดเล่นอะ งั้นเรากลับตึกพี่เหอะ เดี๋ยวเค้าไปส่งพี่เอง” ส้มใสทำเสียงอ้อน ทำให้ซันหลุบสายตามองไอ้ตัวดีที่ลื่นเป็นปลาไหล
“พี่ต้องไปส่งหนูสิ” ซันว่า
“ไม่เอา! เค้าจะไปส่งพี่ ถ้าพี่ไปเองเดี๋ยวนังชะนีน้อยก็เดินตามพี่ต้อย ๆ อีก เค้าหึง!” ส้มใสทำฮึดฮัด
“ตามใจหนู งั้นกูไปก่อนนะ ขนมถ้ากินไม่หมดแช่ตู้ไว้ได้เจ็ดวัน” ซันบอกลาเพื่อน แล้วเดินควงไปกับคนรัก ซึ่งวันนี้ส้มใสก็ยังแต่งหญิงมาเรียน แถมยังเป็นที่สะดุดตาเหล่ารุ่นน้องวิศวะเช่นเคย
“พี่ส้มใสสวยจนอยากจะยกมดลูกให้อะแก ถ้าไม่เห็นว่าใส่ช็อปนุ่งกางเกงยีนส์ ฉันคิดว่าเป็นผู้หญิงแล้วนะ”
“ใด ๆ เป็นแฟนพี่ซันตัวท็อปคณะแพทย์นี่สิ อิจฉาตาร้อนอะแก”
“สาธุ! เทอมหน้าขอผู้ชายตัวท็อปให้หนูสักคนเถอะค่า”
- ผู้เขียน
