“รอนานไหมคะ” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ไม่นานครับ” เขาเอ่ยบอกด้วยรอยยิ้มเช่นกัน
“ไปกันค่ะ” เธอเอ่ยบอก จับมือหนาก้าวเดินขึ้นไปบนคอนโดมิเนียมพร้อมบอดี้การ์ดห้าคน พวกเขาเดินมาส่งถึงหน้าลิฟต์เพียงแค่นั้น
เมื่อเข้าไปในลิฟต์กันสองคนเขาหันมาจูบริมฝีปากของเธออย่างดูดดื่มและหนักหน่วงอีกครั้งขณะที่มือสองข้างถูกเขาตรึงเอาไว้ และค่อยๆ มือของเธอออกมาถกเสื้อเธอขึ้นออกจากหัว เขาถอนริมฝีปากออกเมื่อลิฟต์เปิดออกถึงในห้องของเธอ เธอกลับหอบกระเส่าราวกับขาดอากาศหายใจ
“ผมคิดถึงคุณจังเลย แอนน์” เขาเอ่ยบอกด้วยความรักและเทิดทูนบูชาเธอจากใจจริง
“ฉันก็คิดถึงคุณเช่นกัน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความเขินอาย
“วันนี้ต้องจัดหนักให้ผมนะ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงกระเส่า นัยน์ตาเป็นประกายหื่นกระหาย
“ก่อนจัดหนัก คุณทานอะไรมาหรือยังคะ” เธอเอ่ยถามด้วยรอยยิ้ม
“ยังครับ หิวมากด้วย”
“รอสักครู่นะคะ” เธอเอ่ยบอกจบ แล้วจึ
