นับจากวันนั้นจ้าวฝูเหิงก็มักจะมาเป็นแขกที่ตำหนักอ๋องอยู่เสมอในช่วงที่เข้ายังอยู่เมืองหลวง
แฝดสามเมื่อกลับมาถึงตำหนักอ๋อง พวกเขาต้องฝึกวรยุทธ์เสียก่อนถึงจะไปเล่นซนได้ วันนี้ก็เช่นกัน จ้าวฝูเหิงเมื่อเห็นก็อยากจะเข้าร่วมต่อสู้กับทั้งสามด้วย
“ฝูเหิงมาต่อสู้กับพวกข้า” เด็กชายทั้งสี่แบ่งคู่กันก่อนที่จะใช้ดาบไม้เข้าต่อสู้กันอย่างสนุกสนาน
ซูหนี่นางนั่งอยู่ที่ศาลาข้างลานฝึก กินผลไม้ที่ท่านตาของนางปลูกไปด้วย
“ท่านเป็นบุตรท่านแม่ทัพจริงหรือไม่” ซูหนี่เท้าคางกับมือทั้งสองข้างจ้องมองใบหน้าของฝูเหิงที่มานั่งพักอย่างเหนื่อยหอบ
“เหตุใดท่านหญิงถึงถามเช่นนี้” ฝูเหิงดื่มน้ำเสร็จก็เอ่ยถามด้วยเสียงเหนื่อยหอบ
“ก็เจ้ายังสู้พี่สามของข้าไม่เลยนะสิ” ซูหนี่อ้าปากให้ซงมามาป้อนผลไม้ให้นาง
พี่สามที่ซูนี่พูดถึงคือ เซี่ยซีจ้าน เขาอ่อนเรื่องวรยุทธ์ที่สุดในบรรดาพี่น้องฝาแฝดของตน เพราะเขาชื่นชอบเรื่องค้าขาย หากว่างจา
