ซูหนี่ในวัยสิบสองหนาวได้ออกไปเที่ยวเล่นนอกตำหนักน้อยครั้งนัก หากไม่รวมที่นางต้องไปจวนตระกูลจาง ตระกูลชุยหรือวังหลวง นางแทบจะไม่ได้ปรากฏตัวที่ใดเลย
เพราะพี่ชายทั้งสามรวมถึงบิดามักจะไม่ยอมให้นางได้ออกไปที่ใด ทำให้นางมีสหายเที่ยวเล่นน้อยนัก
แต่ยังดีที่มีบุตรสาวของจางเหลี่ยงที่แก่กว่านางสองปี และบุตรสาวขององค์รัชทายาทที่แก่กว่านางสามปีทั้งสองคือสหายที่มักจะมาเที่ยวเล่นหานาง
“หนี่เออร์ เทศกาลหยวนเซียว (เทศกาลโคมไฟ) ปีนี้เจ้าได้ไปหรือไม่” เซี่ยเหยาเอ่ยถามญาติผู้น้องอย่างตั้งความหวัง
“พี่หญิงท่านขอท่านพ่อให้ข้าดีหรือไม่” ซูหนี่เกาะแขนพี่เซี่ยวเหยาอย่างเอาใจ
“หึ ผู้ใดจะกล้า” แค่คิดถึงใบหน้าของท่านอา เซี่ยเหยาก็ขนแขนลุกแล้ว
“แล้วท่านเล่าพี่เหมยลี่” ซูหนี่เปลี่ยนเป้าหมายไปหาจางเหมยลี่แทน
“ไม่ ข้าก็มิกล้า” จางเหลยลี่ก้มหน้าลง
“พวกท่านล้วนไม่ได้เรื่อง ประเดี๋ยวข้าขอเอง” ซูหนี่เชิดหน้าขึ้น ก่อน
