"แม่นาง เจ้าจะไปที่ใด" จ้าวฟางหรงเดินตามซินหยานมาด้วย ในยามนี้ร่างกายของเขาหายจากอาการบาดเจ็บเป็นปลิดทิ้ง หากไม่ได้นางเขาคงไม่อาจมีชีวิตรอดออกจากป่านี้แล้ว
"ข้าจะไปที่ใดแล้วเกี่ยวอันใดกับท่าน" ซินหยานหันไปมองจ้าวฟางหรงอย่างไม่สบอารมณ์
"หากเจ้าจะเข้าเมืองหลวงข้าขอติดตามไปด้วยได้หรือไม่" จ้าวฟางหรงมองใบหน้าที่แสนคุ้นเคยของนาง แต่เขานึกไม่ออกว่าเคยพบนางที่ใด
แต่นางเหมือนไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับตนเมื่อได้ยินชื่อของตน จ้าวฟางหรงอดจะประหลาดใจไม่ได้ว่าเขาเคยทำสิ่งใดผิดต่อนางกัน
"ให้เขาอาศัยเดินทางไปกับเจ้าด้วย
"เชาชื่อ" ซินหยานกัดฟันแน่น
"ข้าจะเข้าเมืองหลวง หากจะไปกับข้าก็อย่าได้ช้า" ซินหยานเดินหนีหายไปอย่างรวดเร็ว จ้าวฟางหรงยืนมองอย่างนิ่งอึ้งก่อนจะเร่งฝีเท้าตามไป
เมื่อคนทั้งหมดเห็นบุรุษเนื้อตัวมีแต่เลือดเดินตามซินหยานออกมาก็ไม่ได้แปลกใจ เพราะเห็นเช่นนี้อยู่บ่อยครั้ง เมื่อรู้ว่าจ้าวฟางหรงจะ
