“มาทางไหนกลับไปทางนั้นเลย!” เสียงตะคอกลั่นของพ่อเลี้ยงไร่ส้มดังขึ้นตั้งแต่ขาตั้งจักรยานยังไม่ทันได้แตะพื้น อิงดาวจูงลูกออกมาจากห้องครัวใต้ถุนบ้านเมื่อได้ยินเสียงเอะอะของน้า
“อย่าเพิ่งไล่เลยนะครับ เรามาคุยกันอย่างผู้ใหญ่เถอะนะ ผมยินดีรับผิดชอบเรื่องที่เกิดขึ้น” เด่นภูมิใจกล้าไม่กลัวเสือโหด และเดินโทงๆ เข้าไปหาแม้แทนไททำท่าถลกแขนเสื้อขึ้นอย่างวางมาดข่ม
“ผมบอกไปแล้วไงว่าไม่ต้องการอะไรจากคุณ”
“ถ้าอย่างนั้นจะลากอิงไปหาผมทำไม” การโต้กลับของเด่นภูมิทำแทนไทเหวอไปเล็กน้อย ก่อนเหยียดริมฝีปากแล้วตั้งท่าโวยต่อ
“ผมตัดสินใจพลาดเองแหละ พอเห็นหน้าคุณแล้วก็เกิดไม่อยากให้หลานสาวของผมเกลือกกลั้วกับคุณอีก”
เรามีดีขนาดนี้ หล่อประหนึ่งเทพปั้นไม่เหมาะให้อิงดาวเกลือกกลั้วตรงไหน...เด่นภูมิได้แต่ครางฮึ่มฮั่มอย่างไม่เข้าใจ เห็นทีคุยกับผู้ใหญ่วัยเลขสี่คงไม่รู้เรื่อง เขาจึงเบือนสายตาไปทางหญิงสาวที่รังสีเย็นชาแผ่อ
