Episode 11
1412 คำ
กว่าธามและพริกจะมาถึงบ้านพักตากอากาศที่หัวหินก็ช้ากว่าเพื่อนๆ ที่ล่วงหน้ามาก่อนเกือบสองชั่วโมง
“ทำไมมึงมาช้านักวะ?” เสียงของพีคเอ่ยถามทันทีเมื่อเพื่อนกับน้องสาวเดินทางมาถึง ด้วยความที่เป็นห่วงน้องสาว
“กูท้องเสียน่ะสิ! แวะปั๊มมาตลอดทาง” ธามบอกพร้อมกับแกล้งทำหน้าเซ็งๆ
“แล้วนี่มึงดีขึ้นแล้วเหรอ?”
“เออ ดีขึ้นละ พอดีกูแวะซื้อยาที่ร้านขายยา”
“อือๆ งั้นก็ดีละ”
“แล้วไอ้พวกนั้นล่ะ!” ธามเอ่ยถามถึงเมฆกับหมอก
“นู่น ไอ้แฝดพากันไปเล่นน้ำทะเลนู่น กูจะไปก็มัวแต่ห่วงมึงนั่นแหละ”
“แหม ห่วงกูหรือว่าห่วงน้องสาวกันแน่”
“เออ กูห่วงน้องสาวกู มึงยิ่งไม่น่าไว้ใจอยู่”
“กูน่าไว้ใจที่สุดแล้ว น้องสาวมึงก็เหมือนน้องสาวกูแหละ” ธามพูดพร้อมกับหันมาส่งซิกให้พริกที่ยืนอยู่ข้างพี่ชายของเธอ
“มึงรีบเอาของไปเก็บเถอะ พริกด้วย ห้องมึงเบอร์สอง ส่วนห้องพริกเบอร์สามนะ”
“ค่ะ / เออ” เขาและเธอตอบรับออกมาพร้อมกัน จากนั้นก็พากันเอากระเป๋าขึ้นไปเก็บไว้ในห้อง
“เอามาไว้ในห้องพี่ไหม?” เสียงของธามเอ่ยถามก่อนที่ทั้งคู่จะเดินเข้าห้องของตัวเอง
“บ้า!” เธอว่าให้เขาก่อนจะเปิดประตูเข้าไปในห้อง
หลังจากที่ทั้งคู่เอากระเป๋าเก็บไว้ในห้องเรียบร้อยแล้ว ก็ออกไปรวมตัวกับพวกเพื่อนๆ
“มึงรีบมาเร็วๆ เลยไอ้ธาม พวกกูรอมึงอยู่เนี่ย” เสียงของเมฆเอ่ยออกมา
“มึงจะรอกูทำไม? พวกมึงก็เล่นกันไปสิ!”
“พวกกูกำลังจะเล่นวอลเลย์บอลชายหาดไง คนมันไม่ครบ มึงไม่เห็นเหรอ?” เมฆตอบกลับไปอีกครั้ง
“เออๆ กูก็มาแล้วนี่ไง”
“มึงไปอยู่ข้างไอ้พีคนู่น”
“เออ พวกมึงนี่ห่างกันบ้างก็ได้นะ ไม่ต้องตัวติดกันขนาดนั้นหรอก กลัวคนอื่นไม่รู้หรือไงว่าเป็นแฝดกันอ่ะ”
“เออ กูกลัวคนอื่นไม่รู้ว่ากูสองคนเป็นแฝดกัน”
บทสนทนาของธามกับเมฆเรียกเสียงหัวเราะให้เพื่อนๆ ได้เป็นอย่างดี
จากนั้นหนุ่มๆ ทั้งหลายก็เล่นวอลเลย์บอลชายหาดกันอย่างสนุกสนาม เปลี่ยนกันแพ้เปลี่ยนกันชนะ ส่วนสองสาวก็คอยเป็นกองเชียร์ แต่เหมือนจะเชียร์อยู่ทีมเดียวนั่นก็คือทีมของธามกับพีค
“โคตรเหนื่อยเลยว่ะ”
“เออแม่ง! เหนื่อยฉิบหาย”
“พวกเราไม่ได้ออกกำลังกายกันแบบนี้มานานแล้วนะเนี่ย”
“ล่าสุดก็คงตอนม.6ได้มั้ง”
“ไม่น่าเชื่อว่าวันเวลามันจะผ่านมาเร็วขนาดนี้เนอะ อีกแค่ปีเดียว พวกเราก็จะเรียนจบกันแล้ว”
“นั่นดิ! ไวมากๆ เลย”
“เดี๋ยวพวกเราก็คงต้องแยกจากกันจริงแล้ว คิดแล้วก็น่าใจหายนะ”
“เอาน่า เราต่างก็แยกย้ายกันไปเติบโต ไว้มีโอกาสเราก็นัดเจอกันได้นิ”
บทสนทนาของกลุ่มเพื่อนที่มีมิตรภาพของความเป็นเพื่อนมายาวนาน
“ไปเล่นน้ำทะเลกันเถอะ” เสียงของพีคเอ่ยชวนเพื่อนๆ
“เออไปดิ!” ธามตอบพร้อมกับหันไปส่งซิกให้เมฆกับพีค และแล้ว ทั้งสามคนต่างก็รุมเข้าไปจับตัวหมอกโยนลงทะเลอย่างสนุกสนาน ส่วนหมอกก็ได้แต่ร้องเอะอะโวยวาย เรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ และสองสาวได้เป็นอย่างดี
“พวกนี้ดูสนิทกันดีนะ” เสียงของครีมแฟนสาวของพีคเอ่ยออกมาในขณะที่พริกกับครีมกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะผ้าใบ
“ใช่ค่ะ! พวกเขาเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.1 แล้วก็เรียนด้วยกันมาตลอด ก็เลยสนิทกันมากค่ะ แต่ส่วนมากพี่หมอกจะชอบโดนแกล้ง เพราะพี่หมอกนิสัยจะต่างจากเพื่อน” พริกตอบออกไปพร้อมกับรอยยิ้ม
“ไอ้ที่ต่างจากเพื่อนๆ นี่คือความเจ้าชู้ใช่ไหม?”
“แฮ่ๆ ก็ประมาณนั้นแหละค่ะ พี่ครีมเก่งมากเลยนะคะ ที่จัดการพี่พีคจนอยู่หมัด”
“ตอนแรกก็เกือบจะเลิกกันเหมือนกัน พี่ทนไม่ไหวกับความเจ้าชู้ของพีค”
“แล้วทำไมพี่พีคถึงหยุดเจ้าชู้ได้ล่ะคะ พี่ครีมมีวิธีอะไรเหรอคะ?”
“พี่ก็ขอเลิก และพี่ก็ไม่สนใจเลย จนสุดท้ายพีคก็มาตามง้อพี่ แล้วพี่ก็ไม่ได้ใจอ่อนง่ายๆ นะ กว่าพีคจะง้อพี่สำเร็จก็นานอยู่เหมือนกัน”
“ตอนนี้พี่พีครักพี่ครีมมากเลยนะคะ”
“จริงเหรอ?”
“จริงสิคะ พริกไม่เคยเห็นพี่พีคจะจริงใจกับใครเท่าพี่ครีมมาก่อนเลยค่ะ”
“ขอให้จริงเถอะ”
“พริกดีใจนะคะ ที่พี่ครีมจะมาเป็นพี่สะใภ้ของพริก”
“เข้าใจพูดนะเราน่ะ เออ…แล้วนี่พริกมีคนมาชอบบ้างหรือเปล่า?”
“ใครจะมาชอบล่ะคะ มีพี่ชายหวงซะขนาดนี้”
“พริกสวยมากเลยนะ ต้องมีหนุ่มๆ มาจีบบ้างแหละ”
“พริกไม่สนใจหรอกค่ะ”
“ที่ไม่สนใจเพราะว่ามีคนที่ชอบแล้วหรือเปล่า?”
“เปล่าค่ะ พริกไม่ได้ชอบใครสักหน่อย”
“จ้า พี่ก็แค่แซวเล่นเฉยๆ”
“พริกว่าเราไปเล่นน้ำทะเลกับพวกพี่ๆ เค้ากันไหมคะ?”
“อืม ไปสิ!”
และสองสาวก็พากันไปเล่นน้ำทะเลกับพวกหนุ่มๆ ทั้งหมดเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน มีแต่รอยยิ้มกับเสียงหัวเราะ จนกระทั่งถึงช่วงเย็น พวกเขาก็พากันขึ้นจากน้ำทะเล และแยกย้ายกันไปอาบน้ำแต่งตัวสำหรับปาร์ตี้ในค่ำคืนนี้
ทั้งหมดช่วยกันจัดเตรียมสถานที่สำหรับปาร์ตี้อาหารทะเล เมฆกับหมอช่วยกันก่อไฟ พีคกับธามนำอาหารทะเลที่ซื้อมาไปล้างทำความสะอาด ส่วนสองสาวก็ช่วยกันทำบาร์บีคิว
หลังที่ที่จัดเตรียมทุกอย่างเรียบร้อยแล้วก็ถึงเวลาแห่งความสุข ความสนุกสนานที่ทุกคนรอคอย พวกผู้ชายคอยบริการปิ้งย่างอาหารทะเล ส่วนสาวๆ ก็จัดเตรียมเครื่องดื่มไว้คอยเสิร์ฟให้พวกผู้ชาย
“พริก ลองดื่มไหม? อร่อยนะ” เมฆส่งแก้วไวน์ให้น้องสาวเพื่อน ยังไม่ทันที่น้องสาวเพื่อนจะพูดอะไรออกมา ก็ถูกพี่ชายของเธอดัดคอขึ้นมาเสียก่อน
“ไม่ต้องเลยมึง ไอ้เมฆ ไม่ต้องมาชวนน้องกูเสียคนเลย”
“มึงต้องหัดให้น้องมึงเข้าสังคมบ้างนะโว้ย! จะได้ไม่โดนมอมเหล้าไง” เมฆบอกออกมาราวกับจะเตือนด้วยความหวังดี
“น้องกูไม่ไปเที่ยวสถานที่แบบนั้นหรอก ใช่ไหมพริก?”
“อ๋อค่ะ”
“มึงนี่เมื่อไหร่จะเลิกหวงน้องมึงสักที ปล่อยให้น้องมึงมีอิสระในการใช้ชีวิตบ้างสิ”
“เรื่องของกู มึงไม่ต้องมายุ่ง”
“เออ กูก็ไม่ได้อยากยุ่งนักหรอก กูก็แค่หวังดี”
“มึงสองคนเลิกทะเลาะกันได้แล้ว ทะเลาะกันตั้งแต่ม.ต้นยันมหาลัย ไม่เบื่อกันบ้างหรือไงวะ!” เสียงของธามเอ่ยห้ามออกมาอย่างรำคาญ ทำให้พีคกับเมฆหยุดทะเลาะกันทันที
“อ่ะ พริกดื่มน้ำหวานดีกว่านะ ไม่ต้องไปฟังไอ้เมฆมันหรอก” ธามพูดพร้อมกับยื่นแก้วน้ำหวานส่งให้หญิงสาว เพราะตัวเขาเองก็ไม่อยากให้เธอหัดดื่มแอลกอฮอล์เหมือนกัน
“ขอบคุณค่ะ พี่ธาม” หญิงสาวรับมาก่อนจะส่งยิ้มหวานให้ชายหนุ่ม
จากนั้นพวกผู้ชายต่างก็พากันดื่มเหล้า พูดคุยกันอย่างสนุกสนาน จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปถึงเที่ยงคืน ทั้งหมดก็เมาจนครองสติไม่อยู่
“พริก เดี๋ยวพี่พาพีคไปนอนก่อนนะ ส่วนพวกที่เหลือก็ปล่อยมันไว้ตรงนี้แหละ พริกก็เข้าห้องนอนได้เลยนะ”
“ค่ะ พี่ครีม”
หลังจากที่ครีมพาพีคขึ้นห้องไปแล้ว พริกก็ยืนลังเลอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตัดสินใจเดินขึ้นห้องไปนอนพักผ่อนเช่นกัน เพราะนี่ก็ดึกมากแล้ว และเธอก็รู้สึกง่วงแล้วด้วย
หวังว่ายุงคงจะไม่หามพวกที่เหลือไปหรอกนะ…
ยังไม่ทันที่พริกจะล้มตัวลงนอนหลังจากที่เธอเข้าไปอาบน้ำอีกครั้งเพื่อความสดชื่น เสียงเคาะประตูเบาๆ ก็ดังขึ้น
ก๊อก! ก๊อก!
- ผู้เขียน
