Episode 18
1504 คำ
“มึงหายไปนานจังวะ? ไอ้ธาม แล้วเป็นไงมั่ง?” เสียงของเมฆเอ่ยถาม
“พริกไม่ยอมกลับ”
“งั้นเราก็ต้องนั่งเฝ้ากันต่อไปจนกว่าพริกจะกลับนั่นแหละ” เมฆพูดขึ้นมาอีกครั้ง
“อืม ก็คงต้องเป็นอย่างนั้นแหละ”
จากนั้นทั้งสามคนก็นั่งคอยสังเกตการณ์กลุ่มเป้าหมายอีกครั้ง และเพียงไม่นานก็มีผู้ชายสองคนเข้าไปคุย และเหมือนจะมีการยื้อยุดกันเกิดขึ้น ธามรีบดีดตัวเองขึ้นและก้าวเท้ายาวๆ เข้าไปในทันที ส่วนเมฆกับหมอกก็พากันลุกตามไปด้วยเช่นกัน
ทางด้านพริกกับแนนที่ตอนนี้ต่างก็เมากันทั้งคู่เนื่องจากไม่เคยดื่มกันมาก่อน และพอดื่มครั้งแรกก็เกิดติดใจ ดื่มไปเยอะ และพอมีผู้ชายเดินเข้ามาคุยและไม่มีทีท่าว่าจะไปง่ายๆ แถมผู้ชายพวกนั้นยังจะลวนลามพริกอีก เธอพยายามผลักผู้ชายคนนั้นออกแต่ก็ไม่เป็นผล
ในระหว่างที่มือของเธอถูกผู้ชายคนนั้นจับ จู่ๆ ก็มีเสียงห้าวทุ้มเอ่ยออกมาจากทางด้านหลังด้วยความโกรธ
“ปล่อยมือผู้หญิงเดี๋ยวนี้!”
“อ้าว! พี่ธาม พี่เมฆ พี่หมอก มาด้วยเหรอคะ?” เสียงของหญิงสาวเอ่ยเรียก ทำให้ผู้ชายคนนั้นรีบปล่อยเพราะคิดว่าทั้งหมดรู้จักกัน
“ขอโทษครับ พวกผมไม่รู้ว่าเธอมีแฟนแล้ว ขอตัวก่อนนะครับ” พูดจบผู้ชายสองคนก็รีบเดินหนีไปทันทีเพราะไม่อยากมีเรื่อง ดูจากท่าทีผู้ชายที่มาใหม่แล้ว พวกเขาคงจะสู้ไม่ได้เป็นแน่
“ฟงแฟนอะไร ไม่มี้ ไม่มีแฟน เอิ้ก!” เสียงลิ้นพันกันของพริก ทำให้ธามถึงกับส่ายหัวออกมาอย่างแรง
“ไป กลับเดี๋ยวนี้พริก”
“ไม่! พริกไม่กลับ พี่ธามอย่ามายุ่งกับพริกนะ”
“ไม่ยุ่งได้ไง ดูสภาพตัวเองซะก่อนเถอะ”
“แล้วนี่มากันยังไง?”
“แนนค่ะ แนนขับรถมา”
“แล้วเมาแบบนี้จะกลับยังไงล่ะ?”
“กูว่าเราคงต้องไปส่งเพื่อนของพริกก่อน”
“อืม”
“ไปพริก กลับกันเถอะ”
“ไม่ๆ บอกแล้วไงว่าพริกไม่กลับ”
“อย่าดื้อได้ไหมพริก” พูดจบธามก็อุ้มพริกพาดบ่าแล้วเดินออกไปทันที ส่วนแนนที่เห็นแบบนั้นก็รีบหยิบกระเป๋าเดินตามไปโดยมีเมฆกับหมอกช่วยประคอง
“ปล่อยพริกนะ ปล่อย”
ระหว่างทางที่ธามอุ้มพริกออกมาเธอก็เอาแต่ทุบตีเขาไม่หยุดจนกระทั่งถึงรถ
เมฆขับรถส่วนเขาก็จับพริกยัดเข้าไปในรถและก็เฝ้าเธอไว้ ส่วนหมอกก็ไปขับรถให้เพื่อนของเธอ แล้วทั้งหมดก็พากันเดินทางไปยังคอนโดของแนนเพื่อนของพริก
หลังจากที่ส่งเพื่อนของพริกเรียบร้อย พวกเขาก็พากันกลับคอนโดของตัวเอง ระหว่างทางหญิงสาวก็เอาแต่เอะอะโวยวาย บางที่ก็พร่ำเพ้อ คร่ำครวญไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งถึงคอนโด ธามก็แบกหญิงสาวพาดบ่าขึ้นห้องไป เมฆกับหมอกก็คอยเดินตาม จนมาถึงห้องของหญิงสาว
“รู้ว่าตัวเองไม่เคยกินก็ยังจะกิน แถมยังกินเยอะซะด้วย” เมฆได้แต่บ่นออกมา เมื่อตอนนี้ธามได้พาหญิงสาววางลงบนเตียงแล้ว
“แล้วจะเอายังไง? จะโทรบอกไอ้พีคไหม?” หมอกถามออกมา
“กูว่าไม่ต้องโทรบอกหรอก ก็ส่งข้อความไปบอกมันแค่ว่าน้องมันกลับถึงห้องอย่างปลอดภัยแล้วก็พอ” เมฆตอบกลับไป
“อืม”
“แล้วพริกล่ะ จะปล่อยไว้แบบนี้เหรอ?” หมอกถามออกมาอีกครั้ง
“ก็คงต้องปล่อยไว้แบบนี้แหละ คงจะหมดฤทธิ์แล้วแหละ หลับปุ๋ยไปแล้วเนี่ย” เมฆตอบกลับอีกครั้ง ส่วนคนที่ไม่ได้พูดอะไร อยู่ๆ ก็โพล่งขึ้นมา
“เดี๋ยวกูเฝ้าเอง”
ทั้งเมฆและหมอกต่างก็หันมามองหน้ากัน
“กูว่าไม่ดีมั้ง?” เมฆเอ่ยออกมา
“พวกมึงไม่ต้องกลัวหรอก กูไม่ทำอะไรพริกหรอก”
“เชื่อได้?” เมฆถามอย่างไม่เชื่อ
“เออ มึงเชื่อกูดิ กูก็ไม่ได้เลวขนาดนั้นสักหน่อย”
“เออ มึงไม่ได้เลวขนาดนั้น แต่มึงอ่ะโคตรเลวเลย” เมฆพูดออกมาอีกครั้ง
“เออๆ มันอยากเฝ้าก็ปล่อยมันเถอะ กูว่าเราไปนอนกันดีกว่า กูง่วงจะตายอยู่แล้วเนี่ย” คราวนี้เป็นเสียงของหมอก
“เออ ก็ได้ มึงดูพริกให้ดีๆ ล่ะ อย่าทำอะไรพริกเด็ดขาด” เมฆสั่งออกมาเสียงแข็ง
“เออ กูรู้แล้วน่า พวกมึงไปนอนกันเถอะ”
หลังจากที่เมฆกับหมอกออกไป ธามก็ไปเอาผ้าขนหนูผืนเล็กมาชุบน้ำเช็ดตัวให้หญิงสาว จากนั้นก็เอาผ้าห่มมาห่มให้เธอ ก่อนที่เขาจะไปนั่งบนโซฟาที่อยู่ในห้องนอน
และก่อนที่เขาจะล้มตัวลงบนโซฟา เขาก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นได้ ชายหนุ่มเดินไปเปิดลิ้นชักโต๊ะที่ตั้งอยู่ข้างหัวเตียงเพื่อหาอะไรบางอย่าง แล้วเขาก็เจอสิ่งที่อยากได้นั่นก็คือคีย์การ์ดห้องของเธอ พร้อมกันนั้นเขาก็เห็นแท่งสีขาวๆ เล็กๆ วางอยู่ใกล้ๆ กัน เขาหยิบมันออกมาดูพร้อมกับหันไปมองคนตัวเล็กที่กำลังนอนหลับอยู่
ความรู้สึกผิดในใจที่มีอยู่อย่างท่วมท้น เขาก้มมองที่ตรวจครรภ์ที่มีขีดสีแดงขึ้นสองขีด นั่งบ่งบอกว่าหญิงสาวที่นอนหลับอยู่นั้นท้อง เธอท้องกับเขา ลูกในท้องของเธอเป็นลูกของเขา แต่ตอนนี้ลูกของเขากับเธอไม่อยู่เเล้ว ทุกอย่างมันเป็นเพราะเขาเอง เขาทำร้ายเธอ ทำร้ายลูกด้วยมือของเขาเอง
น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ เขายกมือขึ้นลูบผมเธอเบาๆ พร้อมกับเอ่ยออกมา
“พี่ขอโทษ พี่ขอโทษจริงๆ พี่ไม่ได้ตั้งใจให้มันเป็นแบบนี้ ลูกจ๋า พ่อขอโทษ พ่อขอโทษนะ”
น้ำเสียงที่ขาดห้วงเอ่ยออกมาด้วยความรู้สึกผิดเป็นอย่างมาก เขาอยากให้เธอรู้ว่าเขาเองก็เสียใจไม่ต่างจากเธอ ถึงตอนแรกเขาแค่จะหลอกฟันเธอ แต่ถ้าเธอท้องจริงๆ เขาก็พร้อมที่จะรับผิดชอบ เขาเองก็มีความเป็นลูกผู้ชายพอ
แต่ตอนนี้ทุกอย่างมันจบแล้ว จบไปพร้อมๆ กับความสัมพันธ์ของเขากับเธอที่มันขาดสะบั้นลง เขาไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไร เธอถึงจะยอมหายโกรธเขา ยอมยกโทษให้เขา
เขาอยากเห็นพริกคนเดิม คนที่สดใสร่าเริง คนที่น่ารัก คนที่พูดเพราะ คนที่อ่อนหวาน ไม่ใช่คนที่ทำตัวประชดประชันชีวิตแบบนี้
ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมันเป็นเพราะเขาเอง ถ้าเขาไม่เห็นแก่ตัว ถ้าเขาไม่หลอกลวงเธอ ชีวิตของเธอคงไม่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ตอนแรกเขาเองก็พยายามหักห้ามใจที่จะไม่ยุ่งกับน้องสาวเพื่อน แต่พอได้รู้ว่าเธอเองก็แอบมีใจให้เขา มันก็เลยทำให้เขาได้ใจ อยากจะลิ้มลองสักครั้ง โดยไม่สนว่ามันจะผิดหรือถูก ไม่สนว่ามันจะเป็นการทำร้ายเธอขนาดไหน
เขายอมรับว่าหลังจากที่เขาได้เธอแล้ว เขาติดใจเธอ เขาเก็บเธอไว้เป็นของตาย เมื่อไหร่ที่เขาอยากได้ เขาก็จะเรียกหาเธอ เขาใช้คำว่ารักที่ออกจากปากที่ไม่จริงใจหลอกลวงเธอ เขาหลอกให้เธอหลงรักเขาจนหัวปักหัวปำ เพื่อให้เขาได้ในสิ่งที่ตัวเองต้องการ
ธามเก็บที่ตรวจครรภ์ไว้ที่เดิม ก่อนที่เขาจะเดินกลับมานั่งอยู่ที่โซฟา เขานั่งเฝ้ามองเธออยู่แบบนั้นจนกระทั่งเขาเผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้
เช้าวันต่อมา
ทางด้านพริก หลังจากที่นอนหลับอยู่ จู่ๆ เธอก็สะดุ้งตื่นขึ้นมา เธอมองไปรอบๆ ห้องก็รู้ว่านี่คือห้องของเธอ แล้วเธอมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร เธอคิดทบทวนว่าเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเธอ เธอไปเที่ยวผับกับแนน และเธอก็หัดดื่มเหล้าเป็นครั้งแรก เธอจำได้ว่ารสชาติมันขมๆ เฝื่อนๆ ตอนแรกเธอก็ฝืนดื่มเข้าไป แต่พอสักพักเธอก็รู้สึกว่ามันไม่ได้แย่ เธอก็เลยดื่มเยอะขึ้นๆ จนกระทั่งเธอเริ่มเมา แล้วเธอก็ไปเจอธามที่หน้าห้องน้ำ แล้วหลังจากนั้น
“โอ๊ย! ทำไมมันปวดหัวแบบนี้นะ” หญิงสาวบ่นพึมพำออกมา ก่อนจะรีบวิ่งไปเข้าห้องน้ำ เพราะรู้สึกว่าตอนนี้ไอ้สิ่งที่เธอดื่มมันเข้าไป มันกำลังตีตื้นขึ้นมาอยู่ตรงคอของเธอ
- ผู้เขียน
