ยายจันทร์ตื่นขึ้นมาในยามเช้า ได้กลิ่นความสดชื่นของไอน้ำจากดิน ดีดตัวขึ้นจากที่นอนแล้วรีบออกมาดูนอกห้อง สองมือป้องปากเมื่อมีร่องรอยของน้ำเต็มไปทั่วพื้นไม้
แล้วแบบนี้ลูกเขยเธอนอนไหน! หรือว่าน้อยใจกลับบ้านไปแล้ว
"โอ๊ย!" ร้องเรียกลั่นบ้านอย่างรู้สึกผิด ไม่รู้ว่าเมื่อคืนฝนตกหนักขนาดไหนแต่เธอไม่รู้สึกตัว ต้องตกหนักแน่ๆ เพราะพื้นไม้เปียกขนาดนี้
บ้านเธอนอกจากบริเวณห้องนอนของตัวเองกับของลูกสาวก็ไม่มีส่วนไหนนอนได้ เพราะการสร้างบ้านแบบต่อเติมไปเรื่อยตามกำลังเงินทำให้อะไรก็ไม่พอดิบพอดี
แอรด..
เมื่อเห็นหน้าลูกสาวมองดาหวันอย่างโกรธเคืองทันที คนอะไรใจไม้ไส้ระกำ
"มึงเห็นไหม! เพราะความไม่มีน้ำใจของมึงทำให้คุณปลัดเขากลับบ้านไปแล้ว เมื่อคืนฝนตกหนักมาก เขานอนไม่ได้ มึงมันใจร้ายอีดาหวะ.."
"แม่ครับผมอยู่นี่" ธีรดนย์โผล่หัวออกมาจากห้องเมียยิ้มๆ รีบดีดตัวตื่นเพราะเสียงแม่ร้องดังคิดว่าท่านเป็นอะไร
แต่ไม
