ตอนที่ 52
ตัวตน
เมื่อพายุที่ร้อนแรงจบลง เกวลิน ก็หอบเหนื่อยและซุกหน้าสวยยังอกแกร่งของเขา ฝ่ามือหนาไล้โลมเบาๆยังผิวเนียนละเอียดของแผ่นหลังบอบบางที่ชื้นด้วยเหงื่อ แม้ก่อนหน้าเธอจะเร่าร้อนเพียงใด ทว่าพอทุกอย่างสงบ คนในอ้อมแขนของเขาก็ไม่ต่างจากลูกแมวตัวน้อยๆที่เขาต้องคอยปลอบประโลม
“จะให้ผมบอกเรื่องของเรากับที่บ้านพี่เมื่อไหร่?”
เตชิน เป็นฝ่ายเปิดประเด็นขึ้น
“ให้งานเปิดตัวโครงการผ่านไปก่อน พี่อยากให้พ่ออาการดีขึ้นกว่านี้อีกหน่อย อีกอย่างไม่อยากถูกเจ้ากรณ์ซอกแซกในตอนนี้มาก อยากใช้สมาธิ”
เธอบอกด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหอบ จนเตชิน ต้องอมยิ้มออกมา
“เรื่องกรณ์เดี๋ยวผมจัดการเองไม่ต้องกังวลหรอก”
ความจริงเรื่องที่เธอกังวลอยู่ เขาเองไม่เห็นว่ามันจะสำคัญอะไรมากมาย ก็แค่เปิดเผยออกไป ใครจะยอมรับหรือไม่นั่นไม่ใช่ประเด็น เพราะเขาไม่มีทางปล่อยเธอให้หลุดมืออยู่แล้ว
แต่ยอม ...เพื่อความสบายใจของเธอเท่านั้น
