ตอนที่ 66
กลัว4
เตชิน ไม่เอ่ยประโยคใดออกจากนั้น เขาเดินออกจากห้องไปอย่างเงียบๆ และเธอได้ยินเสียงเขาพูดคุยโทรศัพท์สั่งงานลูกน้องอยู่ด้านนอกทั้งภาษาไทยและภาษาอังกฤษ เกวลิน จึงเอนกายลงนอนและดึงหมอนข้างมากอดด้วยความเคยชิน แม้ใจอยากจะเปิดมือถืออีกครั้ง ทว่าฤทธิ์ยาที่กินไปทำให้เธอเริ่มจะง่วงจนหลับไปหลังจากนั้นไม่นานนัก
ร่างหนาเดินเข้ามาอีกครั้ง ในเวลาดึก หลังจากที่เขาสะสางงานหลายส่วนทั้งของกริลล่าและคาเซ่ รวมถึงบาร์โฮสต์หลายแห่งในกรุงเทพ ที่มีลูกน้องที่ไว้ใจคอยดูแลอยู่นั่นทำให้เขาพอใจพอควร
ชายหนุ่มเพ่งมองร่างบางที่นอนตะแคงข้างซ้ายและเอาขาฟาดกับหมอนสูงไว้ กรอบหน้าเนียนใสนั้นหลับตาพริ้ม ลมหายใจของเธอสม่ำเสมอด้วยเข้าสู่ห้วงนิทราอันล้ำลึก มือหนาไล้จับปรอยผมที่ปรกหน้าออกอย่างแผ่วเบา
“ทำไมต้องกลัวผมขนาดนี้ด้วยที่รัก”
เขาเอ่ยเบาๆข้างใบหูเล็ก ริมผีปากเย็นประทับจูบยังปรางแก้มเนียนอย่างอ่อนโยน กลิ่น
