ตอนที่ 35
ลุ่มหลง
“ผมไปด้วยมั้ยครับ ให้ผมไปส่งดีกว่าพี่เหมือนเบลอๆ”
เตชิน เดินตามหลังเมื่อเห็นเธอรีบเก็บของลงกระเป๋าถือ และคว้าเสื้อสูทมาคล้องแขนไว้ ทว่าหน้าสวยของ เกวลิน กลับหันมามองเขาด้วยสายตาดุเข้ม และโบกมือขึ้นห้ามไม่ให้เขาเดินออกจากห้องตามเธอมา
“ไม่ต้องชิน จะไปได้ยังไงกัน”
“ทำไมจะไม่ได้ ผม...”
“อย่าดื้อ!!รอพี่อยู่ที่นี่ ห้ามตามพี่ไปที่บ้านและโรงพยาบาลเด็ดขาด อย่างไงพี่จะติดต่อกลับมาเอง”
น้ำเสียงของเธอราบเรียบ ทว่าก็ทำให้เขายืนนิ่งไม่กล้าจะเดินตามเธอไปอย่างที่ใจตัวเองต้องการ จนเตชินประหลาดใจตัวเองนัก ที่ชีวิตนี้มีไม่กี่คนที่สามารถสั่งการเขาได้
นอกจากพ่อ ก็คงเป็นเธอนี่แหละ....
ไม่ให้ตามตอนนี้ เดี๋ยวตามตอนอื่นก็ได้ เรื่องอะไรเขาจะยอมให้เธอเผชิญปัญหาอยู่เพียงลำพัง
“หมอบอกพ้นขีดอันตรายแล้วลูก แต่เหมือนพ่อจะยังขยับตัวไม่ได้ คงต้องให้เวลาสักระยะ ..สงสัยที่ผ่านมาพ่อแกจะเครียดไป ก็บ
