@เช้าวันต่อมา > สิงหา
ผมตื่นขึ้นมาในเวลาแปดโมงเช้า เปลือกตาหนายังคงปิดอยู่ด้วยความงัวเงีย มือหนาค่อยๆคว้านหาคนที่นอนกอดตลอดทั้งคืน แต่เมื่อลืมตาตื่นกลับพบเพียงความว่างเปล่า...ผมส่งเสียงเรียกคนเป็นน้อง แต่ไร้ซึ่งสัญญาณตอบรับใดใดกลับมา
"หนู....อยู่ไหนครับ..
".........
"ไปไหนแต่เช้า..กระแทกไม่ยั้งขนาดนั้น ยังมีแรงลุกไหวอีกนะ...
ผมได้แต่บ่นงุบงิบกับตัวเอง ในหัวคิดว่าคนเป็นน้องอาจจะอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนแล้วก็ได้ ผมจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำจัดการธุระของตัวเองจนเสร็จ มารู้ถึงความผิดปกติก็ตอนที่เปิดดูในตูเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้รวมถึงเสื้อผ้าของคนเป็นน้องหายไปจนหมด ไม่หลงเหลือไว้เลยสักชิ้น ความกลัวเริ่มเข้ามาเยือนในหัวใจ ผมรีบเดินไปหยิบมือถือที่วางอยู่บนหัวเตียง ก่อนจะกดโทรออกหาคนเป็นน้อง
"ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก...
ผมกดโทรออกซ้ำๆ แต่ระบบตอบรับอัตโนมัติยังคงแจ้งเตือนข้อความ
