@เช้าวันต่อมา > สิงหา
ผมตื่นแต่เช้าเพื่อที่จะมาทำข้าวต้มให้คนเป็นน้อง จะเรียกว่าตื่นได้ไหมก็ไหนเมื่อตั้งแต่เมื่อคืนผมยังไม่ได้นอนเลยสักนิด พึ่งจะหยุดกระแทกเอวสอบลงเมื่อไม่กี่ชั่วโมงนี้เอง หลังจากที่ถอดท่อนเอ็นขนาดใหญ่ออกจากช่องแคบ..ผมถึงรับรู้ได้ถึงอายความร้อนที่แผร่ซ่านออกมาตามรูขุมขนของคนตัวเล็ก นี่คงจะไม่สบายไข้จับสินะ...ก็รู้สึกผิดแหละที่ทำน้องแรงแบบไม่ได้พัก...คนมันอัดอั้นไม่ได้ปลดปล่อยมานาน แถมพาขวัญยังตัวหอมเย้าอารมณ์ผมอีก มันอดใจได้ที่ไหนกัน
หลังจากทำอาหารเสร็จผมก็เดินมานั่งรอคนตัวเล็กอยู่ข้างเตียง นั่งจ้องมองคนเป็นน้องที่หลับสนิท ร่างกายเปลือยเปล่าถูกผ้าห่มผืนหน้าห่อหุ้มเอาไว้ รอยดูดรอยขบเม้มตามเนินอกและลำคอขาวทำเอาผมถึงกับยกยิ้มออกมา คนอะไรว่านอนสอนง่าย น่ารักน่าฟัดเป็นบ้า...
งื้อ ~ …
เสียงอู้อี้เบาๆ ดังลอดออกมาจากลำคอของหญิงสาวร่างเล็ก ผ้าห่มสีอ่อนขยับไหวเล็กน้อยขณะร่างบา
