เราต้องรักกันจนตายกันไปข้างนึงเท่านั้น ถึงจะเป็นอิสระจากกันได้...
พิมพ์:"พิมพ์นี่มันโง่จริงๆไปหลงรักคนอย่างเฮียได้ยังไงเอาสิฆ่าพิมพ์ให้ตายเลยสิเฮียยิงพิมพ์สิชอบฆ่าคนไม่ใช่หรอ ทำสิ"
พิมพ์ยืนหลับตาให้กับพยัคฆ์...
พยัคฆ์:"ทำไมวะพิมพ์ ทำไมแค่นี้พิมพ์ไม่เข้าใจเฮียเลยหรอว่าเฮียรักพิมพ์มากแค่ไหน อยู่กับเฮียมันทรมานมากขนาดนั้นเลยหรอพิมพ์"
พิมพ์:"พิมพ์ว่าตอนนี้เฮียพูดไม่รู้เรื่อง เราห่างกันสักพักเถอะค่ะขอให้พิมพ์ทบทวนก่อน ว่าจริงๆแล้วพิมพ์ยังรักเฮียอยู่ไหม"
พยัคฆ์:"ไม่ต้องทบทวนหรอกพิมพ์ เฮียจะไม่ยอมให้พิมพ์ไปมีความสุขกับใครทั้งนั้น อยู่ทรมานกับเฮียไปนานๆแบบนี้แหละดี ต่อไปนี้พิมพ์จะได้เห็นเฮียในด้านที่พิมพ์ไม่เคยเห็น"
พยัคฆ์เดินเข้าไปฉุดกระชากลากถูพิมพ์มาที่รถ แล้วจับเธอยัดเข้าไปนั่งในรถจากนั้นก็ขับรถออกไปด้วยความรวดเร็ว พิมพ์กลัวจนตัวสั่น ไม่กล้าขยับไปไหนจนถึงคอนโดของพยัคฆ์ เขาเปิดประตูแล้วก็
