ผู้หญิงของพยัคฆ์

บทที่9 อย่าลองดีกับเฮียพยัคฆ์

หลังจากที่พิมพ์เดินหนีพยัคฆ์ออกมา..

เจ้าขุนก็วิ่งตามพิมพ์ไป แล้วหันมามองพยัคฆ์ที่ยังนั่งอยู่ที่โต๊ะ...

เอเดนกับรุจเดินมาหาพยัคฆ์ที่โต๊ะอาหาร

เอเดน:"ไอ้เชี่ยพยัคฆ์ มึงคุยอะไรกับน้องเขาวะ ทำไมน้องเขาดูโกรธมึงขนาดนั้น"

พยัคฆ์:"นี่แสดงว่าพวกมึงไม่อยากกินข้าว อยากกินตีนกูแทนว่างั้น"

รุจ:"กินดิครับเฮียพยัคฆ์"

พยัคฆ์:"กินตีนกู"

รุจ:"สัส กินข้าวดิวะ "

เอเดน:"เกือบได้แตกตีนมันไหมล่ะ ฮ่าๆๆ"

แล้วทั้ง 3 คนก็ไปนั่งกินข้าว...

ทางด้านพิมพ์...

พิมพ์:"เฮียพยัคฆ์บ้า คงจะพูดกับผู้หญิงแบบนี้ทุกคนสินะ"พิมพ์เดินบ่นพึมพำไปคนเดียวสักพักเจ้าขุนวิ่งตามมาจับแขนพิมพ์

เจ้าขุน:"พิมพ์ทำไมรีบเดินออกมาล่ะพิมพ์ยังไม่กินข้าวเลยนะ" แล้วยืนรอฟังคำตอบจากพิมพ์

พิมพ์:"พิมพ์ไม่อยากกินที่โรงอาหารแล้วแล้วไปกินร้านเปิดใหม่ใกล้ ม. ดีไหมคะเฮีย มีคาเฟ่แถวนั้นด้วยนะ"

เจ้าขุน:"ได้สิครับว่าแต่พิมพ์อยากทานอะไรล่ะ"

"พิมพ์ทานอะไรก็ได้ค่ะแล้วแต่เฮียเลย"พิมพ์ยิ้มให้กับเจ้าขุน แล้วก็พากันเดินไปร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆม.จนมาถึงร้านที่เปิดใหม่

ทั้งสองเรื่องทานอาหารด้วยกันพักใหญ่ๆ เจ้าขุนตักโน่นตักนี่ให้พิมพ์ พิมพ์นั่งมองเจ้าขุนทำไมเขาแสนดีกับเธอแบบนี้นะ ซึ่งแตกต่างจากพยัคฆ์ที่เธอแอบรักและรู้จักมาตั้งแต่เด็ก ที่ตอนนี้เขาแทบจะไม่ใช่เฮียพยัคฆ์ที่แสนดีของเธอในวัยเด็ก...

เจ้าขุน:"พิมพ์ พิมพ์ พิมพ์...ได้ยินเฮียไหม"เจ้าขุนเรียกพิมพ์หลายครั้งแต่เธอไม่ได้ยินเพราะมัวแต่นั่งเหม่อถึงเรื่องพยัคฆ์

พิมพ์:"คะ ขอโทษค่ะเฮียเรียกพิมพ์หรอคะ"

เจ้าขุน:"ใช่ครับ อ้าวนั่นมันเฮียพยัคฆ์หนิ เราไม่ไปทักทายเฮียหน่อยหรอ เมื่อคืนเฮียพยัคฆ์ไปส่งพิมพ์แทนเฮีย เมียยังไม่ได้ขอบคุณเขาเลย"

พิมพ์:"ไม่ต้องเข้าไปทักหรอกค่ะ พิมพ์ว่าเรารีบกินแล้วรีบออกไปจากตรงนี้ดีกว่า"

เจ้าขุน:"คงไม่ทันแล้วล่ะครับ เฮียเขาเดินเข้ามานี่แล้ว"

พยัคฆ์:"ไงพิมพ์กับข้าวที่นี่อร่อยไหม จะมาทานที่ร้านเฮียทำไมไม่บอก"

เจ้าขุน:"นี่ร้านเฮียหรอครับ กับข้าวอร่อยมากเลยนะครับ วันหลังคงต้องพาพิมพ์มาทานบ่อยๆแล้ว"

พยัคฆ์:"กูถามพิมพ์ไม่ได้ถามมึง"

พยัคฆ์จ้องหน้าเจ้าขุนแบบหาเรื่อง..

รุจ:"ไอ้พยัคฆ์มึงก็กวนส้นตีน ไม่ต้องตึงขนาดนั้นก็ได้ไหมวะ"

พยัคฆ์:"มึงเพื่อนกูไหมไอ้รุจหุบปากเลย"

พิมพ์:"เฮียพยัคฆ์ เฮียขุนเขาพูดดีๆด้วยทำไมไม่ตอบดีๆล่ะคะ ถ้าพิมพ์รู้ว่าที่นี่เป็นร้านเฮียพิมพ์คงไม่มากินหรอกค่ะ ไปกันเถอะค่ะเฮียพิมพ์อิ่มแล้ว"

เจ้าขุน:"ครับ เดี๋ยวเฮียเดินไปส่งนะ ช่วงบ่ายที่คณะเฮียมีรับน้อง พิมพ์ไปกับเฮียไหม"

พิมพ์:"คงไม่ได้ไปค่ะ เพราะที่คณะพิมพ์ก็รับน้องเหมือนกัน ไว้เลิกกิจกรรมพิมพ์โทรหานะคะ"พิมพ์ยิ้มกว้างให้เจ้าขุน เจ้าขุนก็ใช้มือขยี้หัวพิมพ์เพราะเธอน่ารัก..ทุกการกระทำของทั้งคู่ถูกสายตาของพยัคฆ์ต้องมองด้วยความหงุดหงิด..

พยัคฆ์:"พิมพ์เฮียมีเรื่องต้องคุยกับเราหน่อย สองคนนะ"พยัคฆ์หันไปมองเจ้าขุนแล้วฉุดแขนพิมพ์ให้เดินตามไปข้างหลังร้าน..

เจ้าขุน:"

พยัคฆ์:"พิมพ์ เมื่อไหร่หนูจะเลิกกับไอ้หน้าอ่อนนั่น"

พยัคฆ์ถามพี่ด้วยอารมณ์หงุดหงิดหน้านิ่วคิ้วขมวด..

พิมพ์:"แล้วทำไมพิมพ์ต้องเลิกกับเฮียขุนคะ เฮียขุนเขาไม่ได้ผิดอะไรเลย แสนดีด้วยซ้ำ"

พยัคฆ์:"นี่หนูกล้าชมมันต่อหน้าเฮียหรอ"

พยัคฆ์บีบข้อมือพิมพ์แรงจนพิมพ์เจ็บ..

พิมพ์:"ปล่อยพิมพ์นะพิมพ์เจ็บ อย่าเอานิสัยที่ใช้กับผู้หญิงคนอื่นมาใช้กับพิมพ์นะเฮีย แล้วเฮียก็ช่วยเลิกยุ่งกับพิมพ์ด้วย"

พยัคฆ์:"ทำไมเฮียต้องเลิกยุ่งกับพิมพ์ เมื่อคืนเรายังเอากันอยู่เลย จะเลิกง่ายๆได้ไงถ้าคนอย่างพยัคฆ์ไม่เบื่อก็อย่าหวังว่าจะปล่อยไปง่ายๆเลย"

พิมพ์:"ทำไมเฮียถึงปล่อยพิมพ์ไม่ได้ กับผู้หญิงคนอื่นทำไมเฮียทำได้ เฮียปล่อยพิมพ์ไปเถอะแล้วอย่ามาให้พิมพ์เห็นหน้าเฮียอีก"

พิมพ์สลัดแขน จนหลุดออกจากการจับกุมของพยัคฆ์..

พยัคฆ์:"ถ้าพิมพ์คิดจะทำอย่างนั้นก็ลองดู ว่าเฮียจะทำอะไรได้บ้าง หนูอย่าคิดจะลองดีกับเฮีย"

พิมพ์หันหลังให้พยัคฆ์แล้วเดินเข้าร้านไป..โดยมีพยัคฆ์เดินตาม เจ้าขุนจ่ายค่าอาหารเรียบร้อย กำลังพาพิมพ์เดินกลับไปที่ม.แต่ยังไม่ทันได้เดินออกไปก็สวนทางกับสาวคนนึง น่าตาน่ารักเดินเข้ามาหาพยัคฆ์..

เอเดน:"มึงคุยอะไรกับน้องเขาว่ะ ทำไมน้องเขาทำหน้าซีเรียสจัง."

พยัคฆ์:"คิดจะไล่กูงั้นหรอ ถ้ากูไม่เบื่ออย่าหวังว่าจะไปจากกูง่ายๆ แล้วได้เจอกูแน่"

พยัคฆ์บ่นให้เพื่อนฟัง

เอเดน:"โถๆๆมาเฟียอย่างพยัคฆ์โดนสาวไล่ด้วยหรอวะ ทำเป็นหมาหวงเจ้าของเลยนะมึง"

พยัคฆ์:"มึงจะเอากับกูว่างั้น"พยัคฆ์ขมวดคิ้วถามเอเดน..

รุจ:"พอๆพวกมึงดูโน่นน้องน้ำขิงเด็กมึงมาแล้วไอ้พยัคฆ์"

รุจหันไปบอกกับพยัคฆ์...

"น้ำขิง:"เฮียคะ วันนี้มีกิจกรรมรับน้องเฮียไปดูน้ำขิงไหมคะ"น้ำขิงเดินเข้าไปกอดแขนพยัคฆ์แล้วอ้อนเขา...โดยที่พิมพ์ยังยืนอยู่ตรงนั้น..พยัคฆ์ก็ชำเรืองมองหน้าพิมพ์แล้วหั

นมาตอบน้ำขิง..

พยัคฆ์:"ได้สิครับ รับน้องทั้งทีเฮียก็ต้องไปดูอยู่แล้ว ความจริงแล้วเขาใช้โอกาสนี้ไปดูพิมพ์ต่างหาก...

(น้ำขิงรุ่นน้องปี 1 เรียนคณะมนุษยศาสตร์คณะเดียวกับพิมพ์ เธอคือคู่นอนของพยัคฆ์คนล่าสุดที่เขายังคุยต่อ ต่างจากคู่นอนคนอื่นที่ได้แล้วเลิก)

"อ้าวพิมพ์มึงอยู่นี่นี่เอง กูตามหามึงตั้งนานสวัสดีครับเฮียขุน"เป็นเสียงของโอมเพื่อนพิมพ์ที่เดินเข้ามาทัก...

"สวัสดีค่ะพี่ขุนพายายพิมพ์มาทานข้าวหรอคะ"อันถามเจ้าขุน...

เจ้าขุน:"ครับผม"เจ้าขุนยิ้มให้อัญกับโอม

แล้วก็พากันเดินออกจากร้านไป ทั้ง 4 คนแยกย้ายกันไปคณะตัวเอง..

พิมพ์:"พวกแกหายไปไหนมา ทำไมเรียนคลาสเช้าไม่เข้าเรียนทั้งสองคนเลย"

พิมพ์หันมาจับผิดเพื่อน...

อัน:แกจะเอาคำตอบไหน ซักอย่างกับตำรวจซักผู้ต้องหาเลยนะ"

โอม:"เออ มึงไม่ต้องถามพวกกูมากหรอกก็กูก็มาแล้วนี่ไง เรารีบไปร่วมกิจกรรมรับน้องกันเถอะ"ครีมรีบชวนเพื่อนเข้าไปในตึกคณะ

อัน:"มึงอยากไปร่วมกิจกรรมหรืออยากไปดูสาวๆไอ้โอม"อัญฉันไปทำโอม..

โอม:"ทั้งสองอย่างเลยได้ไหมครับคุณอัน"

โอมยิ้มมุมปากให้อัน..

อัน:"มึงอยากทำอะไรก็ทำเรื่องของมึง กูขี้เกียจคุยกับมึงแล้ว"

แล้วอันก็หันหน้ามองไปทางอื่น..

โอม:"ดูเหมือนมึงหึงกูเลยนะอัน" โอมก้มหน้าลงมาใกล้ๆข้างหูอัน..

อัน:"ใครจะไปหึงมึงไอ้โอม กูไม่ได้เป็นอะไรกับมึงสักหน่อยไปไกลๆตีนกูเลยไป"

อันหันไปมองค้อน...

พิมพ์:"โอ้ยพวกแกจะทะเลาะกันเพื่อ...ทำไมไม่เป็นแฟนกันให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยเถียงกันอยู่ได้" พิมพ์บ่นกับเพื่อน

อัน:"ใครจะไปเป็นแฟนกับมันเจ้าชู้จะตาย เห็นฉันคบกับมันจริงๆฉันคงประสาทกินพอดี ถ้าให้ฉันต้องตามไปตบตีกับพวกผู้หญิงของมัน" อันหันมาตอบพิมพ์..

ซึ่งตอนนี้โอมกำลังทำหน้านิ่วคิ้วขมวด...

โอม:"มึงก็คาสโนวี่ตัวแม่เหมือนกันแหละ กูเห็นผู้ชายวิ่งตามแต่ละวันไม่ซ้ำหน้า"

อัน:"วิ่งตามแต่กูก็ไม่ได้เล่นด้วยทุกคนป่ะ"

อ่านหันมาตอบกับโอม

"อ้าวน้องๆที่อยู่กลุ่มนั้นน่ะรีบเข้าร่วมกิจกรรมนะครับ กิจกรรมจะเริ่มแล้ว"รุ่นพี่ตระโกนเรียกพวกพิมพ์กับเพื่อน...

แล้วกิจกรรมรับน้องก็เริ่มขึ้น จนมาถึงการแนะนำตัวแต่ละคน จนมาถึงนี้ขิง

น้ำขิง:"สวัสดีค่ะหนูชื่อน้ำขิง เห็นหนูนิ่งๆตัวจริงขยับได้นะคะ" แล้วบรรดารุ่นพี่กับรุ่นเพื่อนก็พากันโห่แซว...

"น้องแนะนำตัวน่ารักว่ะ"

รุ่นพี่ที่จัดกิจกรรมพูดขึ้น แล้วกำลังจะพูดต่อพยัคฆ์ก็เกินเข้ามาพอดี ทำให้มีเสียงสาวๆกรี้ดกร้าดกันใหญ่...