ฉันเดินกลับเข้าไปในห้อง ไม่สนใจว่าพี่ขุนเขาจะร้องไห้หรืออะไร ที่ต้องเข้ามาในห้องแบบนี้ก็เพราะกลัวใจตัวเอง กลัวว่าจะเผลอใจอ่อนให้เขาไปอีก
ก๊อกๆ ก๊อกๆ (เสียงเคาะประตูห้อง)
“หนู เปิดประตูให้พี่หน่อย” เสียงพี่ขุนเขาเคาะห้อง และเรียกบอกให้ฉันไปเปิดประตูให้
“ออกไปจากบ้านหนูเลยนะ !!” ฉันตะโกนสวนออกไป แต่ถึงยังไง เสียงเคาะห้องก็ยังคงดังต่อเนื่องขึ้น เรื่อยๆ
ฉันเงียบและไม่ไปเปิดประตูให้ คิดหรอว่าทำแต่นี้ฉันจะดีด้วย เห็นว่าฉันเป็นคนเห็นแก่ของฟรีรึไง
“หนู ออกมาคุยกับพี่หน่อย”
ก๊อกๆ ก๊อกๆ
“จะเคาะอะไรนักหนา รำคาญ !!”
“พี่อยากคุยกับหนู”
“ไม่มีอะไรจะคุย จะไปไหนก็ไปเลยนะ ไปไกลๆ”
“ทำไมต้องอารมณ์เสียขนาดนี้...”
“บอกให้ไปไง !!” ฉันตะโกนออกไปเสียงดังลั่น
จากนั้นเสียงเคาะประตูกับเสียงพี่ขุนเขาที่เรียกฉันก็เงียบไป
ฉันถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะทิ้งตัวนั่งลงบนเตียง พรางยกมือขึ้นมาลูบวนที
