ฉันผลักตัวเองออกจากพี่ขุนเขา ก่อนจะวิ่งหนีเขา ใช่ฉันวิ่งจริงๆ ไม่ใช่ว่าฉันไม่ห่วงลูกที่อยู่ในท้อง แต่ฉันต้องวิ่งเพื่อที่จะหนีเขาพ้น
“วีนัส หยุด เธอจะวิ่งทำไม ท้องอยู่นะเว้ย!!” พี่ขุนเขาวิ่งตามฉัน และตะโกนบอก
คนที่อยู่บริเวณนี้ต่างพากันจับจ้องมาที่ฉันเป็นตาเดียว แต่ฉันไม่สนใจว่าใครจะมองยังไง และไม่คิดที่จะหันกลับไปมองพี่ขุนเขาอีก
ฉันไม่อยากเจอหน้าเขาอีกแล้ว ในเมื่อเขาเลือกไม่ได้ ฉันก็ถอยออกมาแล้วนี่ไง
ทุกอย่างมันควรจะจบสักที....
@ภายในห้องตรวจ
“ตัวเล็ก เป็นอะไร” พี่หมอถามอย่างตกใจเมื่อเห็นฉันวิ่งพรวดเข้ามาในห้อง
ปัง ปัง ปัง! (เสียงทุบประตูห้องตรวจ)
“วีนัส ออกมาคุยกันก่อน วีนัส!!”
ปัง ปัง ปัง !!
พี่ขุนเขาเริ่มทุบประตูห้องรัวและเสียงดังขึ้นเรื่อยๆ
“มัน ?” พี่หมอลุกขึ้นจากโต๊ะทำงาน ก่อนจะเดินมาถามฉันที่ยืนหันหลังให้ประตู
“ยะ อย่าเปิดนะคะ” ฉันมองพี่หมอสายตาอ้อนวอน ต้ำตาม
