ฉันตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกที่เหมือนมีอะไรมากวนข้างใบหู เมื่อลืมตาตื่นขึ้นมาก็พบว่ามีเทพบุตรสุดหล่อกำลังนอนจ้องฉันอยู่นี่เอง แถมยังมือซนลูบไล้กรอบหน้าฉันเล่นอีก
“มอนิ่งค่ะพี่พนา”
“มอนิ่งครับ”
ริมฝีปากคนที่กำลังสนทนาโน้มลงมาจุ้บปากฉันเบาๆ ดีจัง ความรู้สึกที่ตื่นมาในอ้อมกอดของใครสักคนตอนเช้าแบบนี้ แต่แสงแดดยามเช้าก็แอบแยงตาเหมือนกันแฮะ
ฉันยกมือขึ้นมาป้องดวงตากันแสงแดดที่สาดส่องเข้ามาในห้องนอน เมื่อคืนมัวแต่เพลิดเพลินกับกิจกรรมในร่มจนลืมปิดผ้าม่านไปเลย
แต่หลังจากยกมือขึ้นมาดูฉันกลับพบอะไรบางอย่างที่ผิดปกติไป นิ้วนางข้างซ้ายของฉัน…นี่มันอะไรกันเนี่ย!
ฉันมองนิ้วมือตัวเองที่มีแหวนเพชรขนาดพอดีมือสวมไว้สลับกับคนข้างๆ ที่กำลังชันตัวลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาอมยิ้ม
“ชอบไหม”
“นี่มันอะไรคะพี่พนา”
“ของขวัญวันเกิดของน้ำไง สุขสันต์วันเกิดนะ”
ฉันฉีกยิ้มกว้างด้วยความดีใจไม่คิดว่าพี่พนาจะจำงานว
