ผมตื่นขึ้นมาในห้องที่ไม่คุ้นตา เพดานสีขาวช่างว่างเปล่าไม่ต่างจากหัวใจของผมในตอนนี้
นิ้วมืออันเย็นเยียบกระดิกหลังจากรู้สึกตัว ผมกวาดสายตาไปรอบห้องกับลมหายใจที่ผะแผ่วจนต้องเผยอปากช่วยกอบโกยอากาศเข้าปอด
ผมนึกว่าตัวเองตายไปแล้วซะอีก
ความรู้สึกสุดท้ายของผมมันบอกแบบนั้น ทว่าสายตาผมดันเลื่อนสบเข้ากับคุณภาคที่นั่งสัปหงกอยู่ข้างเตียง พลันน้ำตาก็ไหลออกจากหางตาแบบไม่รู้ตัว
สีหน้าของอีกฝ่ายดูเหนื่อยอ่อน เจ้าตัวยังคงอยู่ในชุดทำงาน มีเสื้อสูทสีเข้มวางพาดไว้บนที่พักแขน กับเจ้าของเสื้อที่นั่งไขว้ห้างเอามือเท้าคางหลับอยู่
เสียงผ่อนปรนลมหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ บ่งบอกว่าเขาเหน็ดเหนื่อยจนผล็อยหลับไป
ผมเลยค่อยๆ ยื่นมือที่มีสายน้ำเกลือเจาะอยู่ไปที่ใบหน้าของอีกฝ่าย ลากไล้ไปตามกรอบหน้าด้วยอารมณ์สีหม่นปนความสุขสมที่รู้ว่าเขายังมีชีวิตอยู่
เขาสะดุ้งตื่นทันที สีหน้าตกใจไม่น้อยที่เห็นผมตื่นขึ้นมาแล้วกำลังจับหน้าเ
