ผมยืนจัดเสื้อผ้าอยู่หน้ากระจกแบบเต็มตัว ไม่ได้สนใจสิ่งรอบข้างกระทั่งคนตัวสูงเดินเข้ามาสวมกอดทางด้านหลัง รอยยิ้มแรกของวันก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าทันที
ปลายจมูกโด่งสันทัดฝังลงบนไหล่ผม ไล้ไปมาแล้วหอมไหล่มนดังฟอดใหญ่
ท่อนแขนแกร่งกระชับกอดเอวผมให้แน่นขึ้น ก่อนจะคลอเคลียข้างซอกคอจนผมหดลำคอหนี เพราะผมดันเป็นคนไวต่อความรู้สึกด้วยนี่ดิ
“เดี๋ยวก็ไม่ได้ไปเดตหรอกครับ” ผมพูดปนขำในลำคอ
“สักรอบก่อนมั้ย” ไม่พูดเปล่าเจ้าตัวยังใช้ฝ่ามือนวดคลึงสะโพกผมอีกต่างหาก
“อื้อ ไม่เอา” อีกครั้งที่ผมปฏิเสธ แต่ร่างกายกลับยืนสะท้านไปกับเรียวนิ้วยาวที่ลากผ่านกลางเป้ากางเกง
“นั่นสิเนอะ เดี๋ยวจะไม่มีแรงไปเล่นเครื่องเล่นเอา”
“แล้วคุณลุงล่ะครับ ไหวหรือเปล่า”
“เรียกใครว่าลุงครับคนดี”
“ใครอายุมากกว่าผมตั้งเจ็ดปีก็คนนั้นแหละครับ” ผมพูดแล้วแสร้งกลอกตาไปมา เหลือบมองเขาที่ย่นจมูกแล้วทำเสียงหมันเขี้ยว ก่อนจะฝังรอยจูบบนซอกคอผมหนึ่
