ยินดีต้อนรับ
1213 คำ
“แก้วมาแล้วค่ะคุณอาทิตย์”
เจ้าของเสียงใสเปิดประตูเข้ามาในห้องของคอนโดที่เขานั้นเป็นคนอนุญาตให้เธอเข้าอยู่ รอยยิ้มน้อย ๆ ปรากฏขึ้น เธอมัวแต่ดีอกดีใจที่รอดพ้นออกมาจากบ้านหลังนั้นได้ แต่หารู้ไม่ว่าบ้านหลังใหม่ที่เธอเลือกนั้น ไม่ได้เป็นอย่างที่เธอหวังเลยสักนิด
“…” ร่างของชายหนุ่มคนเดิมยังคงนั่งนิ่งอยู่บนโซฟา เธอมองเพียงแค่แผ่นหลังก็รู้สึกเกรงขามในภาพลักษณ์ภายนอกของเขา คุณอาทิตย์แม้อายุใกล้จะห้าสิบแล้วก็ตาม แต่เรี่ยวแรงและร่างกายของเขายังคงไม่ต่างจากหนุ่ม ๆ ออกจะแข็งแรงเสียด้วยซ้ำ เรื่องนั้นเธอย่อมรู้ดีอยู่แล้ว
“คุณอาทิตย์คะ”
แก้ววางกระเป๋าที่มีของจำเป็นไม่มากนักลง ก่อนจะเดินไปใกล้ ๆ เขา เธอจึงเห็นว่าเขานั้นกำลังนั่งดื่มเงียบ ๆ หญิงสาวไม่กล้าทำตัวน่ารำคาญ หน้าที่ของเธอคือต้องการเอาใจคนที่นั่งเงียบอยู่ ณ ตอนนี้
“เดี๋ยวแก้วชงให้นะคะ” เธอเอ่ยเสียงหวานอย่างเอาใจ แหงล่ะ เธอเอาเงินเขาไปล้านหนึ่งแล้วนี่ ส่วนที่ซุกหัวนอนก็ยังเป็นเขาอีก
ปากหยักยกยิ้ม ก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ไม่น่าฟังนัก “แสนรู้ดีนี่” แน่นอนว่าเธอรู้ดี มันคือคำพูดส่อเสียดและด้อยค่าเธอ แต่ถึงอย่างนั้นแก้วก็ยังยิ้มรับหน้าระรื่นได้ นั่นเพราะเธอเตรียมใจมาอดทนแล้ว
“แก้วแค่อยากเอาใจคุณอาทิตย์หน่อย อยากขอบคุณที่คุณอาทิตย์อุตส่าห์ช่วยแก้วค่ะ”
“คิดว่าฉันเต็มใจช่วย?”
กึก มือเรียวที่กำลังชงเหล้าให้เขาอยู่ถึงกับหยุดชะงักในทันที เขาพูดไม่ผิดหรอก เขาไม่ได้เต็มใจช่วยแต่เป็นเธอเองที่เอาเรื่องนั้นมาขู่บังคับเขา เธอรู้ดีว่าเขาคงไม่ชอบใจกับเรื่องนี้แน่นอน สิ่งเดียวที่เธอทำได้คืออดทนเพื่อตอบแทนเขาหน่อย เพราะยังไงเสียเธอก็ถือว่าเขาเป็นผู้มีพระคุณกับเธอแล้ว
“แก้วรู้ค่ะว่าคุณอาทิตย์ไม่เต็มใจช่วย แต่แก้วสัญญานะคะว่าแก้วจะหาเงินมาคืนให้แน่นอน และแก้วจะดูแลคุณอาทิตย์ จะทำให้คุณอาทิตย์พอใจแน่นอนค่ะ”
มือเรียวสวยยกขึ้นอย่างอ้อยอิ่ง หญิงสาวจงใจทำท่าทางนี้โดยเฉพาะ เธอยื่นมือไปปลดกระดุมจากเม็ดบนลงมาอย่างเอาใจอีกฝ่าย อยากให้เขาผ่อนคลายและอึดอัดน้อยลง สายตาก็ไม่วายจ้องมองหน้าอกและมวลกล้ามเนื้อแน่น เมื่อกระดุมถูกปลดออกเกือบหมดก็เผยให้เห็นชัดถึงความเป็นชายแท้ ๆ ดึงดูดสายตาจนไม่อยากหยุดมองเลยสักเสี้ยว
คุณอาทิตย์ดูดีมากจริง ๆ …
“นี่คงเป็นงานถนัดของเธอสินะ”
“…” แก้วพูดไม่ออก เธอเงยหน้าสบตากับเขาทันทีที่จบประโยค แม้ดวงตาเธอจะปฏิเสธก็เถอะ แต่อธิบายไปคนแบบเขาคงไม่เชื่ออยู่ดี เธอก็คงเป็นผู้หญิงขายตัว เป็นผู้หญิงหน้าเงินในสายตาเขาอย่างไม่ต้องสงสัย
“แก้วเอาใจคุณอาทิตย์แค่คนเดียวค่ะ” เธอไม่ได้พูดโกหก ความเป็นจริงแล้วเธอแทบไม่พูดคุยกับใครเลยด้วยซ้ำ ไม่มีเพื่อน ไม่มีสังคม แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ใครเขาจะมาเชื่อคนแบบเธอกัน
“คิดว่าฉันโง่ไหม?”
“ยอมนอนกับฉันง่าย ๆ กับคนอื่นก็คงง่ายเหมือนกันล่ะสิท่า”
ประโยคนั้นของเขาราวกับมีดแหลมกรีดลึกเข้าไปในใจเธอ ความรู้สึกเจ็บแปลบเข้าเล่นงานจนลมหายใจเธอร้อนผ่าว น้ำสีใสตั้งท่าจะมาจ่อรวมกันที่ขอบตา เธอรู้ว่าการร้องไห้มีแต่จะทำให้เขารำคาญและเกลียดชังเธอไปมากกว่านี้ ยิ่งตอนนี้เธอต้องพึ่งพาอาศัยเขา เธอไม่กล้าจริง ๆ
“เอาเถอะ ๆ เข้าใจว่ามันเป็นงานที่เธอถนัด”
แม้ใบหน้าหล่อจะไม่แสดงอารมณ์ใด ๆ ออกมา แต่ทว่าคำพูดกับถากถางได้ดียิ่งกว่า เขาเอ่ยมันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง แต่เจ็บลึกยันทรวงใน เขาถนัดอะไรแบบนี้อยู่แล้ว ก็อยากวิ่งเข้ามาเองนี่ ช่วยไม่ได้…
“อึก” สาวน้อยอดทนกลืนก้อนสะอื้นลงอก เธอยังคงฝืนยิ้มให้เขาพร้อมกับทำหน้าที่ต่อ มือเรียวเริ่มไล่วนลูบหน้าขาของชายหนุ่ม ก่อนจะเล็งไปที่เข็มขัดอีกฝ่าย ไหน ๆ เขาก็คิดว่าเธอมาเพื่อเรื่องอย่างว่า เธอก็คงต้องทำตามหน้าที่ของตนสินะ…
“คืนนี้ฉันไม่ได้ต้องการเธอ”
“…”
หญิงสาวเงียบไปอีกครั้งพร้อมกับหยุดการกระทำ เธอมองเขาอีกครั้ง เจ้าของใบหน้าหวานบัดนี้กลับซีดเซียวอย่างเห็นได้ชัด เธอทั้งเหนื่อยและก็เดาใจเขาไม่ออก เด็กน้อยอายุเพียงยี่สิบต้น ๆ มีหรือจะเดาเกมส์สีหน้าของชายที่มีอายุห่างกับเธอหลายปีขนาดนี้ออก
มือหนาเชยคางหญิงสาวขึ้น ก่อนจะเอ่ยปาก “อยู่นี่ให้ดี ๆ แล้วกัน ฉันจะให้เงินเธอไว้กินไว้ใช้ ครั้งหน้าถ้าฉันอยากใช้บริการเธอฉันจะมาหาเอง”
“คะ คุณอาทิตย์คะ คือ…” เธอกำลังจะเอ่ยปาก แต่ทว่าคำพูดของเขากลับทำให้เธอหุบปากแทบไม่ทัน
“อยู่เงียบ ๆ ไว้ ฉันรำคาญเสียงวอแว ยิ่งเป็นเสียงเธอฉันยิ่งรำคาญ”
“…”
“อีกอย่างต่อให้เธอจะคันแค่ไหนถ้าฉันไม่อยากได้ก็คือไม่ได้ เข้าใจที่ฉันพูดนะ”
แก้วน้ำตาแทบไหล คำพูดเหล่านี้สาดพ่นเข้ามาจนเธอจุกในอก เธอไม่คิดด้วยซ้ำว่าคนที่รูปลักษณ์ภายนอกดูใจดีน่าเกรงขามคนนี้ แท้จริงแล้วจะพูดจาเจ็บแสบได้มากขนาดนี้ หรือนี่เป็นสิ่งที่คนแบบเธอคู่ควรเพียงแค่คนเดียวกันนะ?
“ยินดีต้อนรับนะสาวน้อย หวังว่าเธอจะพอใจกับสถานะที่เธอต้องการแล้วกัน”
“อ๊ะ!”
ใบหน้าของหญิงสาวถูกสะบัดออกในทันทีหลังจากที่เขาพูดจบ อาทิตย์ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนที่จะก้าวเท้าออกไป ยังไม่ถึงหน้าห้องก็มีเสียงเรียกดังขึ้น
“คุณอาทิตย์จะไปไหนคะ?” สาวน้อยลนลานถามเขา เธอทำให้เขาไม่พอใจสินะ
“ฉันก็จะไปหาความสุขของฉันไง อ๋อ พอดีว่าฉันไม่ได้เลี้ยงไว้แค่เธอหรอกนะ เลี้ยงหลายคนน่ะ”
คำพูดทิ้งท้ายของเขาทำเอาเจ้าของร่างเล็กฟุบตัวลงกับโซฟาอย่างหมดแรง เธอควรจะเข้าใจตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่หรือ เขาทั้งหล่อทั้งรวยขนาดนั้นก็ต้องมีคนเข้าหามากอยู่แล้ว แต่ใครเล่าจะรู้ว่ามันจะเจ็บปวดแบบนี้ เธอหนีมาจากโลกหนึ่งที่โหดร้าย แต่อีกโลกที่เธอเลือกก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันเลยสักนิดเดียว หลังจากนี้จะมีสักวันหรือไม่ที่ชีวิตเธอจะพบเจอกับคำว่าดี…
- ผู้เขียน
