"คิม ทำไมมึงเพิ่งมาบอกเรื่องนี้วะ กูโคตรเสียใจเลยมึงรู้บ้างไหม กูทำผิดกับฝนกับลูกจนไม่น่าให้อภัยเลยจริง ๆ อยากไถ่บาปที่ทำลงไป แต่พวกเขาก็ไม่อยู่ให้ได้มีโอกาสนั้นแล้ว น่าจะบอกเร็วกว่านี้ไหมคิม มึงยังเห็นกูเป็นเพื่อนอยู่หรือเปล่าวะ"
สายตาของอนาวิลเต็มล้นไปด้วยหยาดน้ำใสที่เอ่อท่วม จ้องมองเพื่อนรักอย่างตัดพ้อต่อว่า ถ้าเขารู้เรื่องเร็วกว่านี้อีกสักนิด ทุกอย่างมันคงไม่เลยเถิดจนกลายมาเป็นแบบนี้
"ฉันไม่มีอะไรจะแก้ตัว ขอโทษนะคิม เพราะฉันให้สัญญากับฝนเขาไว้ ตั้งแต่วันที่แกไปหาประกายดาววันแรกแล้ว จำได้ไหมที่ฉันบอกว่าเขาโทรมาเพราะปวดท้องหนัก จนต้องนอนแอดมินในคืนนั้นเลย ฝนเขากำลังตั้งครรภ์ แล้วแกก็มัวแต่สนใจผู้หญิงคนอื่นที่ไม่ใช่ฝนกับลูก"
อนาวิลคิดย้อนกลับไปวันที่คิมหันต์บอก ก่อนที่เขาจะปล่อยโฮออกมาอีกครั้ง จะแปลกอะไรที่ปลายฝนไม่ยอมบอกให้รู้ ถ้าเขาเลวได้แบบนั้น เห็นความสุขความต้องการของตน มากกว่าผู้
