"ตาวิลพาหนูดาวไปหาเลือกซื้อของเตรียมให้ลูกหน่อยสิ แกยังไม่ได้เตรียมอะไรสักอย่างเลยนะ อีกสองเดือนก็จะคลอดอยู่แล้ว"
ทำเอาอนาวิลต้องวางงานเอกสารลง จ้องมองหน้าใบหน้าของมารดาอย่างไม่พอใจอีกครั้ง
"ให้แม่เขาจัดการไปสิครับ ก็เห็นออกไปชอปปิ้งทุกวันอยู่แล้วนี่นา ทำไมไม่รู้จักซื้อให้ลูกบ้าง ซื้อแต่ของไร้สาระบำเรอความสุขให้ตัวเองอยู่ได้ วัน ๆ ผมไม่เห็นเขาทำอะไรเลย ทำตัวไร้สาระน่ารำคาญ"
"ก็หนูดาวเขาท้องไงล่ะ ใกล้จะคลอดแล้วด้วย เงินมีให้ใช้ก็ใช้สิ เมียใช้นิดใช้หน่อยแกจะบ่นทำไมนะตาวิล ใช้ก็ใช้เงินฉันนะไม่ใช่เงินแกสักหน่อย"
"สะใภ้คนโปรดนี่ครับ ผมแตะไม่ได้เลยนะ เดี๋ยวสักวันคุณแม่จะเสียความรู้สึก อย่าตั้งความหวังกับประกายดาวไว้สูงนักนะครับ ผมเป็นห่วง"
อนาวิลหอบหิ้วแท็บเล็ตพร้อมกับเครื่องมือสื่อสารของตน เดินขึ้นไปบนห้องนอนส่วนตัว ไม่เคยอยากจะอยู่ติดบ้านก็เพราะแบบนี้ หนีไปนอนอยู่คอนโดคนเดียวก็เพราะแบบนี้
