"ตาวิล เจอหนูฝนกับหลานหรือยัง?" คุณแจ่มจรัสโทรมาหาลูกชาย เพื่อให้ช่วยอัปเดตข่าวคราวความคืบหน้า เพราะนางเป็นกังวลใจเหลือเกินว่าแม่ของหลานจะไม่ยอมให้อภัยลูกชายตัวเองอีก
"เจอครับ พวกเขาสบายดี"
"แล้วเมื่อไหร่จะพากลับมากรุงเทพฯ แม่อยากเห็นหลานแล้วนะ"
"ฝนเขายังไม่ยอมให้อภัยผมเลยแม่ ผมก็ไม่รู้ว่าจะได้พวกเขากลับไปด้วยหรือเปล่านี่สิ"
"ไม่ยอมให้อภัย แกก็ง้อจนเขาใจอ่อนสิ ถ้าไม่ได้หนูฝนกับหลานมาด้วย แกห้ามกลับมาให้แม่เห็นหน้าเลยนะอนาวิล"
"มันก็ต้องเป็นแบบนั้นอยู่แล้วครับแม่ ผมไม่มีวันยอมแพ้อะไรง่าย ๆ หรอกนะ แต่ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน" อนาวิลถึงกับมีสีหน้าที่เคร่งเครียดขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะดูท่าแล้วปลายฝนอยู่ได้อย่างมีความสุขเมื่อไม่มีเขา
"นานแค่ไหนก็ต้องง้อ จะปล่อยให้ลูกไปมีพ่อใหม่ก่อนหรือไงล่ะ"
"มันคงจะเป็นตัวเลือกสุดท้ายไหมครับแม่ ถ้าฝนไม่อยากได้ผมแล้วผมจะบังคับอะไรฝนได้ล่ะ" ก็
