เสียงของดาเนียลาทำให้ชายหนุ่มต้องปล่อยร่างเล็กให้เป็นอิสระโดยอัตโนมัติ มัทรีผละจากอกของเขาได้ทันที่แม่บุญธรรมของเธอก้าวเข้ามาในห้องครัวและเห็นว่าทั้งสองหนุ่มสาวกำลังยืนอยู่ในท่าทางเหมือนคุยกันพอดี
“ว่าไงจ๊ะ แม็คดาลีน...คุยอะไรกันอยู่ แม่คุยด้วยได้มั้ย?”
หญิงวัยกลางคนเดินเข้ามาร่วมวงสนทนาโดยไม่ทันได้สังเกตว่าลูกสาวบุญธรรมของเธอทำสีหน้าเจื่อน ๆ
“สองพี่น้องคงมีเรื่องพูดคุยกันเยอะแยะ หลังจากที่ไม่ได้เจอกันมาหลายปี วันนี้แม่รู้สึกว่าบ้านของเราอบอุ่นขึ้นมากหลังจากที่พ่อของลูกจากไป คิดว่าอย่างนั้นไหมจ๊ะ คริสเตียน?”
“ครับแม่” ชายหนุ่มตอบรับ เขาทำสีหน้าให้เป็นปกติทั้งที่ข้างในร้อนรุ่ม เขาอยากกอดแม็คดาลีนไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง จูบเธอและร่วมรักกับเธอเพื่อลงโทษที่หลอกให้เขาหัวหมุนอยู่ในปารีสหลายวัน แต่...ไม่หรอก เขาไม่ได้โกรธเกลียดเธอมากขนาดนั้น เขาคิดถึงเธอมากต่างหาก
“แม็คดาลีน” ดาเนียลาหันกลับไป
