“นีนี่...”
“ฉันเกลียดคุณได้ยินมั้ยคะ...ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ”
ร่างเล็กที่แม้จะอุ้ยอ้ายแต่ก็ยังอุตส่าห์เค้นเสียงลอดไรฟันออกมา แววตาของเธอเหมือนนางแมวป่าหวงลูกอย่างไรอย่างนั้น คาร์ลอสโน้มใบหน้าลงไปใกล้
“ผมขอโทษที่เคยทำให้คุณเจ็บ...นีนี่”
“ยังไงฉันก็เกลียดคุณ ได้ยินมั้ยคะ”
“ผมรอได้...อาจมีสักวันที่คุณจะเลิกเกลียดผม อาจเป็นวันนั้นที่ลูกเห็นหน้าผม”
“แน่ใจเหรอคะว่าเขาเป็นลูกของคุณ...คุณเคยว่าฉันเป็นโสเภณี ฉันอาจจะไปนอนกับใครจนตั้งท้องขึ้นมาก็ได้”
“ผมเชื่อว่าคุณเคยเอาตัวเข้าแลกกับผู้ชายคนเดียวเท่านั้น”
“วันนั้นคุณก็เห็นนี่คะว่าฉันอยู่กับอัครพล...เขาเป็นแฟนเก่าของฉัน”
“ที่เปลี่ยนใจไปรักพี่สาวของคุณ”
“แต่ฉันก็ยังรักเขา...ฉันยังรักเขามาก”
“มากเท่า ๆ กับที่รักผมหรือเปล่า”
“คุณหูหนวกหรือไง...ฉันบอกว่า...”
เสียงแหลม ๆ ถูกกลืนหายข้าไปในปากของชายหนุ่มที่นาบลงบนกลีบปากอิ่มนุ่มอย่างตั้งใจ คาร์
