“ฉันรู้ว่าพี่เกลียดฉันมากขนาดไหน คริสเตียน” เธอกล่าวขณะจ้องตาเขา “อย่าปฏิเสธเลยนะคะว่าพี่ไม่ได้เกลียดฉัน ตั้งแต่เด็กพี่ไม่เคยพูดกับฉันเลย ไม่เคยชวนฉันเล่นเหมือนพี่น้องทั่วไป ฉันรู้ดีว่าฉันเองเป็นแค่เด็กกำพร้าที่พ่อของพี่พาไปชุบเลี้ยง ทำไมฉันจะไม่รักท่านล่ะคะ ฉันรักพ่อกับแม่มาก แต่ฉันก็ต้องอยู่อย่างเจียมตัว ฉันรู้ดีว่าลูกที่แท้จริงของท่านไม่เคยพอใจฉัน พี่เกลียดฉัน พี่...”
เสียงนั้นขาดหายไปในลำคอเมื่อรอยปากหยักหนาประกบปิดลงมาบนกลีบปากนุ่มโดยที่หญิงสาวไม่ทันตั้งตัว มัทรีมือเท้าเย็นเฉียบ นี่มันจูบชัด ๆ...คริสเตียนประกบปากของเขากับปากของเธอ บดขยี้กลีบปากของเธอจนมันเป็นรอยช้ำเมื่อเขาถอนริมฝีปากออกไป
“คริสเตียน...”
แทบไม่มีคำพูดใดลอดออกจากปากของหญิงสาว มัทรีเข่าอ่อนแทบจะทรุดลงไปนั่งกับพื้นถ้าพี่ชายของเธอไม่โอบรัดร่างบอบบางนั้นไว้ในอ้อมแขนเสียก่อน
“แม็คดาลีน...พี่ไม่เคยเกลียดเธอ”
คริสเตียนกล่
