“นินี...ไม่เป็นไรหรอกน่า ป้าเป็นคนจ่ายค่าแท็กซี่ให้เขาเอง”
แวววลีรีบกล่าวขึ้น และเมื่อชนิชลหันกลับมาเธอก็เห็นใบหน้าของป้าเปื้อนน้ำตาที่หยดไหล นางจ้องมองหลานสาวที่ตอนนี้เปลี่ยนไปจากเดิมมาก ไม่ใช่หน้าตาท่าทางแต่เป็นรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไป และมันทำให้หญิงสาวสะท้อนในหัวอกขึ้นมา ป้าของเธออาจรู้สึกผิดหวังที่เห็นเธอในสภาพนี้ และราวกับมีบางอย่างวิ่งขึ้นมาจุกที่คอจนตีบตัน
“ป้าคะ...”
“ไม่เป็นไร...ไม่เป็นไร...เข้าไปในบ้านกันก่อนดีกว่านะ หนูเดินทางมาเหนื่อย ๆ เดี๋ยวป้าจะทำซุปร้อน ๆ ให้ทาน”
แวววลีเข้าไปกอดหลานสาวและดูราวกับว่าต่างคนต่างไม่อาจพูดอะไรออกมาได้มากกว่านั้น โดยเฉพาะชนิชล เธออยากร้องไห้ หัวใจของเธอเหมือนลอยหายไป ณ บัดนั้นแล้วหากไม่ได้อ้อมกอดอันอบอุ่นของผู้หญิงที่เคยอุ้มชูเธอมาแต่อ้อนแต่ออกโอบกอด ญาติสนิทเพียงคนเดียวยังดีกับเธอเสมอ หญิงวัยกลางคนประคองหลานสาวกลับเข้าไปในร้านดอกไม้ที่ชนิชลอย
