สองแขนถูกยกขึ้นกอดตัวเองในยามเดียวดาย ใครคนนั้นที่เคยปลอบโยน อกอุ่นที่เคยอิงแอบพิงพักมันเป็นแค่ภาพลวงตาที่ไม่ได้มีอยู่จริง มันเป็นเพียงวิมานในอากาศ ที่เธอหลงระเริงจนมอบกายถวายชีวิตให้เขาเสียสิ้น
กายบางสั่นสะท้าน คงเพราะเธอดำผุดดำว่ายเสียเนิ่นนานในยามเย็น ริมฝีปากและฟันกระทบกันดังกึก ๆ แต่เธอก็ยังยืนแช่อยู่ในน้ำเช่นนั้น หวังให้ความหนาวเหน็บเข้าไปแทนที่ความเจ็บปวด
เธอกอดตัวเองแน่น ๆ ปล่อยให้น้ำตาไหลพร่างพรู อาบสองแก้ม ทั้งหนาวทั้งเจ็บร้าวแทบขาดใจ
“ หนาวเหรอครับ ” เสียงทุ้มนุ่มแว่วอยู่ข้างหู เปลวเทียนลืมตาขึ้นอย่าง ตื่นตะลึงแล้วมองรอบกาย หวังจะเห็นร่างสูงใหญ่เจ้าของเสียง
ทว่าพบเพียงความว่างเปล่า...
หญิงสาวสลัดศีรษะแล้วทำท่าจะก้าวขึ้นจากน้ำ เธอคงอยู่ในน้ำเย็นนานเกินไปจนทำให้เกิดอาการประสาทหลอน
แต่ทันทีที่เคลื่อนตัว
