ห้าวันแล้วที่แดนไทยจากอกแม่มาอยู่ที่บ้านกับป๊ะป๋าของเขา เด็กน้อยยอมให้ความร่วมมือกับผู้เป็นพ่อเพราะหวังเพียงว่าครอบครัวของตัวเองจะสมบูรณ์อย่างเพื่อนๆ คนอื่น หากแต่ทุกอย่างกลับไม่ได้เป็นอย่างที่ใจปรารถนา แดนไทยเฝ้ารอการมาของแม่ในทุกวันที่ผ่านพ้นอย่างใจจดใจจ่อ บ่อยครั้งที่เด็กน้อยร้องไห้หาแม่ ซึ่งคุณย่าและคุณพ่อก็จะคอยปลอบโยน แต่ไม่นานแดนไทยก็กลับมางอแงเหมือนเดิม
“ป๊ะป๋าครับ แม่ลิก้าจะมาหาแดนเมื่อไรครับ แดนคิดถึงแม่ลิก้า” หนุ่มน้อยที่นั่งซบอยู่กับอกของคุณย่าทอดเสียงละห้อยมาถามผู้เป็นพ่ออย่างน่าสงสาร ใบหน้าเศร้าหมองจนนางอลิเซียต้องยกฝ่ามือขึ้นลูบหัวเบาๆ
“น้องแดนใจเย็นนะลูก ป๊ะป๋ากำลังหาทางอยู่” แอรอนปั้นหน้าหล่อกระชากใจให้ยิ้มแย้มพร้อมเอ่ยปากบอกเจ้าของแววตาใสซื่อ ก่อนจะลอบผ่อนลมหายใจออกมาเบาๆ
“คุณย่าครับ แดนอยากกลับไปหาแม่ลิก้า” เมื่อเห็นว่าอ้อนยังไงพ่อก็คงไม่ยอมส่งไปหาแม่ แดนไทยจึงหันมาออ
