แอรอนผลุนผลันออกไปจากบ้านตั้งแต่ตอนหัวค่ำ กว่าจะกลับมาอีกทีก็ปาเข้าไปจวนจะเที่ยงคืน เจ้าพ่อหนุ่มมีสภาพเมามายไม่ได้สติ จนลูกน้องต้องหิ้วปีกขึ้นมาส่งยังห้องนอน เสียงอ้อแอ้ตัดพ้อต่อว่าภรรยาดังลอดออกมาจากปากหยักไม่ขาดสาย ก่อนที่ร็อบจะยกมือขึ้นเคาะประตู
ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก
“นายหญิงครับ เปิดประตูหน่อยครับ” เลขาฯ หนุ่มยังคงเอาเจ้านายมาส่งที่ห้องนอนและทำตัวตามปกติกับมัลลิกา เพราะยังไม่รู้ว่าเจ้านายของตนได้ตัดสัมพันธ์กับภรรยาแล้ว
“ใครน่ะ” หลังจากพยุงตัวลงจากเตียง คนที่กำลังนอนร้องไห้ก็รีบฉวยเสื้อคลุมมาสวมทับชุดนอน ยกหลังมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากดวงหน้าเศร้าหมอง แล้วสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก่อนจะก้าวยาวๆ ไปยังประตูห้อง พร้อมส่งเสียงถามไถ่คนที่อยู่อีกฟากฝั่ง
“ผมร็อบเองครับนายหญิง ผมเอานายมาส่ง” คนที่ยืนหิ้วปีกร่างสูงใหญ่อย่างทุลักทุเลอยู่หน้าห้อง ส่งเสียงตะโกนตอบโต้ทันที
เมื่อได้ยินว่าอีกฝ่ายมาทำอะไรในเวลาดึก
